Donker

Eigenlijk
eerlijk gezegd
voel ik mij meer op mijn gemak
als het langzaam gaat schemeren.
Althans, op sommige dagen,
zoals vandaag.

Het zit zo:
de hele week had ik uitgekeken
naar deze vrije dag.
Dag is aangebroken
van alles van plan
maar er komt niets uit mijn handen.
Herken je dat?

Buiten is het koud en guur.
Het is veel te koud voor de tijd van het jaar.
Ik heb koude handen en koude voeten.
Ik wil de verwarming niet aanzetten;
energie besparen.
Die mag pas weer aan
als man en kinderen thuis zijn.

Ga dan maar de afwas doen
dan worden mijn handen lekker warm.
Even naar de winkel.
Bij thuiskomst stoofpotje maken.
Het is pas 17.00 uur.
Dan gaan we lekker op tijd eten.
Stoofpotje op het vuur.
Nu even tijd om te schrijven.
Schort nog aan.
Hugo straks naar voetbal.
Amber naar judo.

Ik voel me beter.
De structuur is weer terug, weet je.
Vanavond na het eten de afwas doen.
Dan 'De Wereld Draait Door' kijken.
Daarna wil Hessel vast naar voetbal kijken.

Nou ja, en dan wordt het buiten langzaam donker.
De kinderen druppelen weer binnen,
terug van sport
en ik heb de hele avond nog vóór mij.
Dan is het buiten lekker donker
en kan ik gezellig binnen mijn doe-lijstje afwerken.
Kom ik in de flow; dat weet ik nu al.
Ik heb dit overigens ook in de vroege morgen,
als iedereen nog slaapt.

Ja, zo kan ik mij na een lange, heerlijke zomer
voldaan verheugen op de herfst.
Dan gaan de dagen weer korten
en zitten we 's avonds gezellig overzichtelijk binnen met elkaar.
Ik houd van donker.
Donker nodigt mij uit
tot inspirerende ideeën.

Welterusten alvast.