Gaby

Vandaag hoorde ik het nummer van Nena op de radio:
'99 luftballons'.
De presentator vertelde, dat Nena eigenlijk 'Gabriële' heet.
Als klein meisje werd ze op een vakantie in Spanje 'Nina' genoemd.
'Nina' betekent 'klein meisje'.
Gabriële verstond de naam als 'Nena'.
Vandaar dat zij zichzelf later, als zangeres, Nena heeft genoemd.
Leuk verhaal.

Brengt mij bij mijn jeugdherinneringen aan Gaby.
Dat zat zo.
Ik was een jaar of acht.
Papa en mama waren op vakantie geweest,
naar meneer en mevrouw 'Keck', in Duitsland.
Ze waren daar samen met hun vrienden geweest.
Dat klonk allemaal magisch: de naam 'Keck', en dan ook nog helemaal in Duitsland.
Meneer en mevrouw Keck waren hele aardige mensen.
Mevrouw Keck ging door haar knieën, als ze met je sprak.
Ze had echt aandacht voor jou als kind.
Meestal was ik als kind niet zo geinteresseerd in andere, voor mij onbekende volwassenen.
In meneer en mevrouw Keck was ik wel geinteresseerd.

Goed.
Ze waren daar dus geweest.
Misschien maar een dag of twee, maar voor ons een eeuwigheid en heel ver weg.
Ze hadden plezier gehad met hun vrienden.
Dat vond ik leuk, daar kon ik van meegenieten.
Want papa en mama moesten normaal gesproken hard werken.
Dan kon ik er dus van meegenieten als ze ook eens gewoon onbezorgd lol hadden.

Wij waren er niet bij geweest.
Dat was ook al anders dan anders.
Want normaal gesproken waren we er altijd bij.
Normaal gesproken draaide alles om ons, als kinderen.
Om mijn broers, mijn zus en om mij.

Goed.
Ze kwamen terug uit Duitsland.
Een hele happening.
Bijna plechtig.
Papa en mama zijn op reis geweest.
Ze hadden voor ieder kind een cadeau meegenomen.
Ik herinner mij de cadeau's voor mijn broers en zus niet meer.
Ik was natuurlijk alleen maar bezig met mijn eigen cadeau.

Mama zei "Ester,
loop maar even naar onze slaapkamer,
daar is jouw cadeau."
Het was zo plechtig, hoe mama dat zei.
Ik durfde niet te gaan kijken.
Ik verheugde mij zo enorm, dat de spanning bijna te groot was.

Voorzichtig deed ik de deur op een kier.
Het was een warme zomerdag.
De gordijnen waren dicht.
De slaapkamer was stil, schoon en opgeruimd.

Daar zat ze, op het strak opgemaakte ouderlijk bed,
fier rechtop zittend, haar hoofdje en armpjes omhoog gericht,
de prachtige blondharige pop, gekleed in een frisblauw-wit Tiroler jurkje.

Van blijdschap wist ik niet waar ik kijken moest.
Ik kon mijn ogen niet geloven.
Zo'n mooie pop had ik nog nooit in mijn leven gezien.

Voorzichtig sloop mama de slaapkamer binnen.
Haar zoekende ogen bespeurden mijn reactie op het grote cadeau.
Eén blik in mijn ogen zei haar genoeg.
Ook mama was blij.
Ze had niet verwacht dat ik er zó blij mee zou zijn.

Mevrouw Keck had gezegd, dat de pop twee namen had:
Renate en Gaby.
Ik mocht kiezen tussen Renate en Gaby.
Dat was moeilijk.
Dat waren nog eens andere namen dan Claudia, Ingrid of Daniëlle.

Toch besloot ik al gauw dat het Gaby moest worden.
Ik realiseerde mij maar al te goed dat het Gaby werd en dat het Gaby bleef.
Eens een Gaby altijd een Gaby.
Bij zo'n belangrijke pop kun je het niet maken om plotseling van naam te verwisselen!

Gaby heeft mij altijd vergezeld.
Het was niet zo dat ik met haar speelde in de zin van 'verzorgen'.
Nee, Gaby was 'de pop der poppen'.
Van een afstand sloeg ze de boel gade; altijd van een afstand.

Eigenlijk was Gaby ook best arrogant.
Ze wist maar al te goed, dat ze stukken mooier en belangrijker was dan de andere poppen.
Ze kreeg altijd gelijk en ze werd altijd voorgetrokken.
Dat was vanzelfsprekend een uitgemaakte zaak.
Ook de andere poppen vonden dat heel normaal.
Er werd niet over gesproken.

Mama wist dat ook.
Uit respect voor Gaby naaide ze een hele garderobe voor haar.
Alleen Gaby kreeg een hele garderobe van mama.
Vaak was het moeilijk kiezen:
het trendy blauwe broekpak met pet, of de fluwelen rode avondjurk met roezeltje?
Beide garderobes waren zo onberispelijk prachtig in elkaar gezet!

Het maakte niet uit wat Gaby droeg.
Ze was altijd mooi.

Gaby ging mee naar mijn studentenkamer in Leiden.
Daar stond ze voor het raam.
Droeg ze het lichtblauwe jurkje dat ik als baby droeg.
Dan keek ze rustig naar buiten, over de volkstuintjes,
naar de trein die elk half uur gemoedelijk voorbijreed,
genietend van de mooie rode ondergaande zon.

Hier in huis staat ze op zolder;
bovenop de boekenplank,
tussen de andere poppen,
helemaal in de nok,
als icoon der iconen.

Nu dan vandaag dat verhaal van Nena.
Gabriële.
Dat brengt mij bij Gaby.
Denk ik hé, die naam.
Gaby.
Stamt af van Gabriële.
Stamt af van Gabriël.

De Engel Gabriël.