Ik besluit de Doe-het-zelf-winkel in te stappen, en na te vragen of ze daar misschien een pomp voor het luchtbed hebben.
Reeds eerder had ik twee flinke pompen aangeschaft, maar beiden gingen zó stroef - ook nog na het smeren met olie - dat ik de moed had opgegeven, en besloot om een nieuwe te kopen.
Kamperen is hard werken ja, dat is juist waar je voor kiest, maar om jezelf dan ook nog eens éxtra hard werk op de hals te halen met zo'n stroeve pomp nee, dat vond ik dan toch wel weer wat overdreven. Bovendien zijn die dingen zo'n vijf tot tien euro, dus waar hebben we het over....
Er zit een jong meisje achter de kassa. Mijn razendsnelle observatievermogen vertelt mij, dat ik waarschijnlijk niet al teveel van deze jongedame kan verwachten. Ze kauwt geen kauwgom, maar om nou te zeggen van goh mevrouw, van harte welkom in onze winkel nee, daar is bepaald geen sprake van. Hoeft ook niet meteen natuurlijk; de één heeft het reeds bij het aanzien van het levenslicht....en de ander moet die eigenschap gewoon nog ontwikkelen......
Ik vraag aan het meisje of men in deze winkel ook campingspullen verkoopt. Ja hoor, zegt ze. Dan moet u deze gang hebben, en dan treft u halverwege de gang de campingspullen in een cap aan.
Ik weet niet wat een cap is, en ik weet niet wat ze nu precies bedoelt, maar ach, ik loop gewoon in die richting, dan vind ik het wel. Ik kijk nog even om, naar het meisje, maar zij is alweer vertrokken naar haar eigen dromeland - zichtbaar een beter oord dan een Doe-het-zelf-winkel met lastige vragen van klanten.
Enthousiast ga ik op zoek naar de campingspullen. Maar die vind ik niet, natuurlijk...Ik neem de ene na de andere zijweg, maar geen campingspullen. Zoals zo vaak, kom ik om in de spullen die hier verkocht worden, begint het mij al snel te duizelen, en vraag ik mij af wat ik hier doe, voor alleen maar een simpele luchtbedpomp, terwijl je zo'n luchtbed toch ook net zo goed zelf kunt opblazen.
Met een hulpeloze blik kijk ik in de verte, naar het meisje achter de kassa, in de hoop dat zij mij te hulp komt schieten, mij ietwat onnozel voelend, maar ook met de superieure gedachte dat de klant altijd koning is.
Ah, het meisje staat op; wat attent, denk ik nog. Mij niet realiserende dat dat gewoon haar werk is; de klant verder helpen.
Nu komt het goed, denk ik, en terwijl ze op mij af komt, kijk ik haar aan met een dankbare blik.
Deze wordt echter beantwoord met een geirriteerde.
Ik word bevangen door een lichte schok van schaamte, vermengd met een antwoordende irritatie (hoe razendsnel de negatieve energie in staat is zich te verspreiden.....als ik mijn luchtbed zo snel kon opblazen, dan hoefde er helemaal geen pomp aan te pas te komen).
Als een schoolkind word ik tot de orde geroepen.
"Je weet toch wel wat een cáp is!?
Ik zei toch hálverwege het pad!?
Eerst loop je te ver, en vervolgens ben je weer te dichtbij.
Hier. Dít is een cap. Dat andere is een gang, dat is geen cap."
Ik voel geen ruimte om te antwoorden, en ze laat me ook geen ruimte. De snotaap van begin 20, die de doorgewinterde kampeerder van bijna 50 even tot de orde wil komen roepen, om deze doorgewinterde kampeerder nog eens goed in te wrijven dat zij niet veel van caps met campingspullen weet!
Eh nee, ik weet niet wat een cap is, nooit van dat woord gehoord, althans niet in deze context, ik weet niet anders dan dat een cap een stoere pet is, zo eentje die mijn man vaak draagt. En ook als ik ga googelen, kom ik er niet uit. Hoe ik het woord ook spel, cap of kep.....nergens kan ik een verband met de afdeling campingspullen in de Doe-het-zelf-winkel vinden.
Inmiddels zal het me worst zijn; het meisje heeft mij de cap met campingspullen gewezen, ik bedank netjes en vraag haar of zij dan ook pompen verkopen (want deze zie ik er nu niet direct tussen liggen). Ze kijkt me aan met een blik van 'wat moet je nou weer....', die ik heel vriendelijk negeer.
"Een pomp....een pomp!? Wat bedóel je nou met een pomp!?"
"Eh, nou ja gewoon, een pomp om mijn luchtbed op te pompen."
(Ach, waarom val ik haar lastig met deze moeilijke vraag, ze is immers van een andere generatie, en wie weet is zij wel gewend luxe te kamperen, in een caravan, en is zij dus niet bekend met luchtbedden, laat staan met pompen)
"Nee, die kunt u hier niet vinden. Daarvoor moet u de tweede gang rechts in lopen, en dan loopt u er zo tegenaan."
(Ah, fijn dat we nu dan eindelijk op één lijn zitten, en hoe had ik nou kunnen denken dat ze er niets vanaf wist?)
"Ok, dank je wel voor de moeite hoor, dan vind ik het wel."
Ik volg de opdracht van de jongedame op - ietwat angstig dat ik de plank misschien wéér missla, en dan ook net weer door haar gespot word - maar nee, deze keer vind ik de aangewezen plaats in één keer.
Tsja.
De afdeling fietsbenodigdheden.
Fietspompen te kust en te keur.
Ja, inderdaad.
Dat zijn ook pompen ja.
Reeds eerder had ik twee flinke pompen aangeschaft, maar beiden gingen zó stroef - ook nog na het smeren met olie - dat ik de moed had opgegeven, en besloot om een nieuwe te kopen.
Kamperen is hard werken ja, dat is juist waar je voor kiest, maar om jezelf dan ook nog eens éxtra hard werk op de hals te halen met zo'n stroeve pomp nee, dat vond ik dan toch wel weer wat overdreven. Bovendien zijn die dingen zo'n vijf tot tien euro, dus waar hebben we het over....
Er zit een jong meisje achter de kassa. Mijn razendsnelle observatievermogen vertelt mij, dat ik waarschijnlijk niet al teveel van deze jongedame kan verwachten. Ze kauwt geen kauwgom, maar om nou te zeggen van goh mevrouw, van harte welkom in onze winkel nee, daar is bepaald geen sprake van. Hoeft ook niet meteen natuurlijk; de één heeft het reeds bij het aanzien van het levenslicht....en de ander moet die eigenschap gewoon nog ontwikkelen......
Ik vraag aan het meisje of men in deze winkel ook campingspullen verkoopt. Ja hoor, zegt ze. Dan moet u deze gang hebben, en dan treft u halverwege de gang de campingspullen in een cap aan.
Ik weet niet wat een cap is, en ik weet niet wat ze nu precies bedoelt, maar ach, ik loop gewoon in die richting, dan vind ik het wel. Ik kijk nog even om, naar het meisje, maar zij is alweer vertrokken naar haar eigen dromeland - zichtbaar een beter oord dan een Doe-het-zelf-winkel met lastige vragen van klanten.
Enthousiast ga ik op zoek naar de campingspullen. Maar die vind ik niet, natuurlijk...Ik neem de ene na de andere zijweg, maar geen campingspullen. Zoals zo vaak, kom ik om in de spullen die hier verkocht worden, begint het mij al snel te duizelen, en vraag ik mij af wat ik hier doe, voor alleen maar een simpele luchtbedpomp, terwijl je zo'n luchtbed toch ook net zo goed zelf kunt opblazen.
Met een hulpeloze blik kijk ik in de verte, naar het meisje achter de kassa, in de hoop dat zij mij te hulp komt schieten, mij ietwat onnozel voelend, maar ook met de superieure gedachte dat de klant altijd koning is.
Ah, het meisje staat op; wat attent, denk ik nog. Mij niet realiserende dat dat gewoon haar werk is; de klant verder helpen.
Nu komt het goed, denk ik, en terwijl ze op mij af komt, kijk ik haar aan met een dankbare blik.
Deze wordt echter beantwoord met een geirriteerde.
Ik word bevangen door een lichte schok van schaamte, vermengd met een antwoordende irritatie (hoe razendsnel de negatieve energie in staat is zich te verspreiden.....als ik mijn luchtbed zo snel kon opblazen, dan hoefde er helemaal geen pomp aan te pas te komen).
Als een schoolkind word ik tot de orde geroepen.
"Je weet toch wel wat een cáp is!?
Ik zei toch hálverwege het pad!?
Eerst loop je te ver, en vervolgens ben je weer te dichtbij.
Hier. Dít is een cap. Dat andere is een gang, dat is geen cap."
Ik voel geen ruimte om te antwoorden, en ze laat me ook geen ruimte. De snotaap van begin 20, die de doorgewinterde kampeerder van bijna 50 even tot de orde wil komen roepen, om deze doorgewinterde kampeerder nog eens goed in te wrijven dat zij niet veel van caps met campingspullen weet!
Eh nee, ik weet niet wat een cap is, nooit van dat woord gehoord, althans niet in deze context, ik weet niet anders dan dat een cap een stoere pet is, zo eentje die mijn man vaak draagt. En ook als ik ga googelen, kom ik er niet uit. Hoe ik het woord ook spel, cap of kep.....nergens kan ik een verband met de afdeling campingspullen in de Doe-het-zelf-winkel vinden.
Inmiddels zal het me worst zijn; het meisje heeft mij de cap met campingspullen gewezen, ik bedank netjes en vraag haar of zij dan ook pompen verkopen (want deze zie ik er nu niet direct tussen liggen). Ze kijkt me aan met een blik van 'wat moet je nou weer....', die ik heel vriendelijk negeer.
"Een pomp....een pomp!? Wat bedóel je nou met een pomp!?"
"Eh, nou ja gewoon, een pomp om mijn luchtbed op te pompen."
(Ach, waarom val ik haar lastig met deze moeilijke vraag, ze is immers van een andere generatie, en wie weet is zij wel gewend luxe te kamperen, in een caravan, en is zij dus niet bekend met luchtbedden, laat staan met pompen)
"Nee, die kunt u hier niet vinden. Daarvoor moet u de tweede gang rechts in lopen, en dan loopt u er zo tegenaan."
(Ah, fijn dat we nu dan eindelijk op één lijn zitten, en hoe had ik nou kunnen denken dat ze er niets vanaf wist?)
"Ok, dank je wel voor de moeite hoor, dan vind ik het wel."
Ik volg de opdracht van de jongedame op - ietwat angstig dat ik de plank misschien wéér missla, en dan ook net weer door haar gespot word - maar nee, deze keer vind ik de aangewezen plaats in één keer.
Tsja.
De afdeling fietsbenodigdheden.
Fietspompen te kust en te keur.
Ja, inderdaad.
Dat zijn ook pompen ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten