Het is een warme zomerdag.
Ik heb nog even een paar boodschappen gehaald.
Vaak ben ik in gedachten, als ik door de supermarkt loop.
Dat is ook wel om mij af te sluiten voor al die harde geluiden.
Om te beginnen bij de piepjes; dat alleen al zou een reden zijn, waarom ik nooit & te nimmer in een supermarkt zou kunnen werken.
Vanwege de piepjes.
Piepjes van het scannen van de kassa, en vele vele andere piepjes, waarvan ik de oorsprong niet weet. Zoals ook het piepje van het palletkarretje, bedoeld voor de aanwas van nieuwe levensmiddelen.
Begrijpelijk dat de medewerkers langs mijn karretje moeten, om de levensmiddelen op hun plek te zetten. Dat is voor het goede doel, dus uit respect erger ik mij niet aan dát piepje.
Te vergelijken met de trekkers die regelmatig op de weg rijden, terwijl jij nu nét even vlot hier of daar naartoe wou rijden. Ok, het is lastig, maar de boeren doen goed werk, en je woont hier in een - van oorsprong - boerendorp, dus dat verdient respect.
Nu dan, in die supermarkt. Met die harde geluiden. Zoals van mensen, die wat grover in de mond zijn dan anderen, zogezegd. Daar kan ik niet zo goed tegen. Zoals voor de kassa. Ik ben bijna aan de beurt, en een vrouw wil in de rij aansluiten, met haar zoon. Dan bedenkt zij zich.
"Kom, we nemen de andere rij!"
Prima natuurlijk, niets aan de hand. Maar dan....doet ze een stap dichterbij, kijkt ze me aan met dreigende ogen, en zegt:
"Want in die andere rij zijn WIJ sneller aan de beurt."
Ik voel mij geintimideerd, en kijk snel de andere kant op, alsof ik niets in de gaten heb gehad. Wel word ik er treurig van, en denk ik 'moet dat nou zo.....het is lekker weer, de zon schijnt, we hebben de tijd aan onszelf.....'
Tijd....
wat is tijd!?
We willen snel snel.
Sneller internet, sneller mobiele telefoon, sneller bij de kassa, sneller in het verkeer.....om dan vervolgens thuis te komen en iets meer tijd over te hebben om onze tijd te verdoen met hangen op de bank.....
Tijd....
tijd van leven
Kwaliteit van leven........die heeft meestal niet met de snelheid van tijd te maken...........juist níet, dacht ik zo.....
De vrouw met de zoon denkt hier op dit moment duidelijk anders over...
En ik?
Ik voel me wel een beetje een mak schaap.
Door me zo aan de kant te laten vegen.
Maar eigenlijk spéél ik voor mak schaap.
Een wolf in schaapskleren, zogezegd.
Want stiekem doe ik wedstrijdje.
Ik speel de vermoorde onschuld, maar ik doe wedstrijdje.
Ok. Dus jij wou zo nodig eerder dan ik.
Nou.
Eens kijken wie er gelijk heeft.
Het duurt en het duurt...
en ja hoor....gewonnen!
Ik ben eerder aan de beurt dan de vrouw en de zoon, bij de andere kassa.
En dat, terwijl de vrouw ervan overtuigd was, dat zij eerder zouden zijn....aan haar blik op te maken dan.
Ik heb de eerste plaats bemachtigd.
Maar heb ik dus gewonnen dan!?
Ik heb nog even een paar boodschappen gehaald.
Vaak ben ik in gedachten, als ik door de supermarkt loop.
Dat is ook wel om mij af te sluiten voor al die harde geluiden.
Om te beginnen bij de piepjes; dat alleen al zou een reden zijn, waarom ik nooit & te nimmer in een supermarkt zou kunnen werken.
Vanwege de piepjes.
Piepjes van het scannen van de kassa, en vele vele andere piepjes, waarvan ik de oorsprong niet weet. Zoals ook het piepje van het palletkarretje, bedoeld voor de aanwas van nieuwe levensmiddelen.
Begrijpelijk dat de medewerkers langs mijn karretje moeten, om de levensmiddelen op hun plek te zetten. Dat is voor het goede doel, dus uit respect erger ik mij niet aan dát piepje.
Te vergelijken met de trekkers die regelmatig op de weg rijden, terwijl jij nu nét even vlot hier of daar naartoe wou rijden. Ok, het is lastig, maar de boeren doen goed werk, en je woont hier in een - van oorsprong - boerendorp, dus dat verdient respect.
Nu dan, in die supermarkt. Met die harde geluiden. Zoals van mensen, die wat grover in de mond zijn dan anderen, zogezegd. Daar kan ik niet zo goed tegen. Zoals voor de kassa. Ik ben bijna aan de beurt, en een vrouw wil in de rij aansluiten, met haar zoon. Dan bedenkt zij zich.
"Kom, we nemen de andere rij!"
Prima natuurlijk, niets aan de hand. Maar dan....doet ze een stap dichterbij, kijkt ze me aan met dreigende ogen, en zegt:
"Want in die andere rij zijn WIJ sneller aan de beurt."
Ik voel mij geintimideerd, en kijk snel de andere kant op, alsof ik niets in de gaten heb gehad. Wel word ik er treurig van, en denk ik 'moet dat nou zo.....het is lekker weer, de zon schijnt, we hebben de tijd aan onszelf.....'
Tijd....
wat is tijd!?
We willen snel snel.
Sneller internet, sneller mobiele telefoon, sneller bij de kassa, sneller in het verkeer.....om dan vervolgens thuis te komen en iets meer tijd over te hebben om onze tijd te verdoen met hangen op de bank.....
Tijd....
tijd van leven
Kwaliteit van leven........die heeft meestal niet met de snelheid van tijd te maken...........juist níet, dacht ik zo.....
De vrouw met de zoon denkt hier op dit moment duidelijk anders over...
En ik?
Ik voel me wel een beetje een mak schaap.
Door me zo aan de kant te laten vegen.
Maar eigenlijk spéél ik voor mak schaap.
Een wolf in schaapskleren, zogezegd.
Want stiekem doe ik wedstrijdje.
Ik speel de vermoorde onschuld, maar ik doe wedstrijdje.
Ok. Dus jij wou zo nodig eerder dan ik.
Nou.
Eens kijken wie er gelijk heeft.
Het duurt en het duurt...
en ja hoor....gewonnen!
Ik ben eerder aan de beurt dan de vrouw en de zoon, bij de andere kassa.
En dat, terwijl de vrouw ervan overtuigd was, dat zij eerder zouden zijn....aan haar blik op te maken dan.
Ik heb de eerste plaats bemachtigd.
Maar heb ik dus gewonnen dan!?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten