Gebonden tomatensoep

Afbeelding:

Beelden in Gees

Foto gemaakt op 24 mei 2012

Kunstwerk van Franceline Pompe

Een 'stilte-hand' en een 'troostende hand'.






Vanmorgen werd ik wakker
en dacht het eerste aan die werkhanden.
Ik dacht het eerste aan mijn vorige verhaal, over die werkhanden.

Ik dacht:
wat zit dat toch enorm diep geworteld;
die werkhanden zitten zo diep geworteld.

Ik voel me vaak 'anders' dan de anderen uit mijn ouderlijk gezin.
Waar ik links wil, lijken de anderen rechts te willen.
Waar ik rechts wil, lijken de anderen links te willen.
Waarom nooit eens makkelijk van 'hé joh, het is oké.'

Het lijkt wel alsof dit mijn levensthema is geworden.
En je kunt er niets aan veranderen.

Het is hun goed recht om rechts te gaan.
Het is mijn goed recht om links te gaan.
Het is hun goed recht om links te gaan.
Het is mijn goed recht om rechts te gaan.

Mijn zusje Heidi zei het laatst zo mooi:
"Anderen mogen zijn zoals ze zijn
en jij mag ook zijn zoals je bent."

Soms denk ik heeft God het nou op een akkoordje gegooid
door bewust dat gezin op die manier samen te stellen?
Is het een speling van het lot?
Of is het gewoon één grote uitdaging
en is het de bedoeling dat ik die uitdaging aanga?
We zullen het nooit te weten komen.

Die God ook
altijd in voor grappen.

Toch is Hij ook slim geweest
(Ja let wel: ik maak wel grappen met God
maar humor is ook altijd serieus
dus ik zal altijd trouw Zijn naam
met een hoofdletter schrijven
of ik nou in Hem geloof of niet).

Hij heeft gedacht die Ester
die moet maar geboren worden op tuindersaarde.
Die Ester
die moet maar lekker veel
met de voetjes op de grond
met de handjes in de aarde:

'hard werken om een bestaan op te bouwen.'
'noeste arbeid'
'arbeid adelt'

Het zijn uitspraken uit een welhaast vergane glorie.
Maar ik - met mijn nimmer afwezige aspiraties naar 'het hogere' -
ik draag die uitspraken nog steeds een heilig hart toe.

Simpel formuletje:
- hard werken houdt je in beweging;
- door beweging komen er endorfinen vrij in je hersenen;
- door endorfinen voel je je gelukkiger;
- hierdoor vind je de rust en de ruimte om je bezig te houden met 'het hogere'.

Dat brengt ons terug bij het begin:
waarom zijn die werkhanden nu zo heilig?
Wel, ze verbinden ons.

De werkhanden verbinden ons
- allemaal unieke gezinsleden van een eenvoudig Westlands gezin -
De werkhanden verbinden ons
met een gezamelijk verleden
waarin werken belangrijk was.

Maar na het werken was het 'omkleden in de serre'
broeken en schoenen vol aarde achterlaten in de serre
en met elkaar aan tafel
voor een heerlijk bord
zelfgemaakte tomatensoep

Soep van echte vleestomaten
met liefde gemaakt.