Droomfragmenten

Het wordt weer tijd voor wat droomfragmenten,
te beginnen bij de droom van vannacht:


Stad

Ik ben student
In een andere stad ben ik 'opnieuw begonnen'
Ik heb nieuwe vrienden, een nieuwe woning
Het is heerlijk om deze nieuwe stad te leren kennen
Ik krijg geen genoeg van fietsen door de kleine straatjes
Steeds weer een nieuw straatje
en nog één
en nog één
Het is te vergelijken met de tijd
dat ik voor het eerst in Leiden kwam
en na de eerste fietstocht al 'verdwaalde'
Ik zit in mijn nieuwe huis, dat nog kaal is
Maar het is een oud huis, en straalt warmte uit
Ik zit in de erker van 'mijn Herengracht 1'
Deze erker is veel groter en 'nog kaal'
Er staat een kerstboom met alleen nog maar lichtjes
Toch word ik daar wel blij van:
'het begin is er'
Het valt me ook op de de erker 'hoekig, recht-toe-recht-aan' is
Daar moet ik nog wel even aan wennen
Want zelf ben ik niet zo recht-toe-recht-aan
In dit oude huis doet dit wat onnatuurlijk aan
Ik verbaas me er wel over
dat de erker zo kaal en groot en ruim is
Wat moet ik met al die ruimte?
Dan denk ik hé ja, wat heerlijk
De erker op de Herengracht was 'mijn ruimte'
Als ik bijkwam van het werk, dan zat ik daar
Ik zat daar om te bezinnen, te dromen
En nu, de erker in deze droom is veel groter, ruimer
Dat betekent dat mijn eigen ruimte aanzienlijk vergroot is
De ruimte is nog niet opgevuld, maar dat geeft niet
Mijn territorium, de ruimte die mij beschermt, is flink groter geworden
Hoe fijn
Ik kan 'm naar hartelust invullen
geheel naar eigen smaak en wens
Erker wordt dus nog ingericht
Kerstboom wordt nog verder versierd
Neem je tijd
Ook mijn werk is anders
Ik werk in een ziekenhuis
AZL? (toen heette het ziekenhuis in Leiden nog AZL)
Ik heb hele vriendelijke collega's
We werken hard
Nu ben ik bezig met de druppelteller van een infuus
We doen ons werk goed
De sfeer is goed
We hebben veel lol met elkaar
Dan denk ik met schrik ja, maar ik werk hier officieel nog niet
Wat als ik mijn baan opgeef en hier geen contract krijg?
Ik wil mijn baan ook zomaar niet opgeven
De collega's glimlachen
Zij weten wel beter
Dat met dat contract, dat komt wel goed
Je hoort bij ons
Het kwartje valt nog niet bij mij
En toch moet ik er wel om glimlachen



Dan nu naar een ander droomfragment, in de afgelopen week:


Rieten stoeltje

Ik loop een ruimte binnen
Het is een zaaltje, van een of ander dorpshuis
Een zaaltje met glazen schuifdeuren
Het is hoogzomer, en erg warm, zonnig
Een lang vaal-oranje gordijn wappert zachtjes in de open deur
De lucht voelt zwoel aan
Wellicht heb ik zojuist een lichte wandeling gemaakt
Een wandeling door de bergen?
Ik loop op blote voeten, of op teenslippers met bloemen
Ik ben een jong meisje van een jaar of 19
Zijn we op vakantie met de fam. Schoutsen?
Zachtjes loop ik de ruimte binnen
over de linoleum vloer
Het ruikt er 'jaren-70'
Dat is vaak in dorpshuizen
Dat het er 'jaren-70' ruikt
Ik voel mij moe, maar voldaan, na een lange dag
Tijd om lekker loom op de bank te hangen
Ik draag een kort afgeknipt spijkerbroekje
en een shirtje
in dezelfde vaal-oranje kleur als het wapperende gordijn
Buiten is een lieflijk vaalgroene natuur
Het pad naar deze ruimte is hobbelig, begroeid als in de woestijn
De bomen ruisen lichtjes en zachtjes hun lied
Spreken mij aanmoedigend toe
Ik neem plaats in een rieten stoeltje, naast het wapperende gordijn
Zo'n 'veel-te-laag-kuipstoeltje'
Zulke stoeltjes zitten eigenlijk helemaal niet lekker
Maar dat geeft niet
Ik voel me blij en gelukkig, dus dan maakt het verder niet uit
Sereen ja, zo voel ik mij ook
De ruimte is, op het stoeltje na, helemaal leeg
Ik kijk over de saaie, lege linoleum vloer
De ruimte is begrensd door een ander vaal-oranje gordijn
Wellicht is de ruimte dus nog een stuk groter
maar in twee delen verdeeld, door een lang gordijn
Mijn lange lichtblonde haar maakt sprongetjes in alle richtingen
In het kuipstoeltje een zitkussentje en een leunkussentje
Beide kussentjes in dezelfde kleuren als het gordijn en mijn shirt
Nonchalant ga ik een tijdschrift lezen
Mijn ene lange been hangend over de stoelleuning
Er volgt een stilte - een serene stilte -
En dan ben ik plotseling in staat om 'erboven te hangen'
Tot mijn grote verbazing ontdek ik nog een persoon in dit verhaal
De persoon had ik als meisje nooit kunnen ontdekken
Maar nu ik erboven hang, zie ik hem wel
Het is een jonge man, ongeveer mijn leeftijd
Net zoals ik, zit ook hij in een rieten kuipstoeltje, een boekje te lezen
Wellicht merkt hij mijn aanwezigheid niet op
Hij zit buiten, aan de andere kant van het raam
Zijn stoeltje staat in precies dezelfde richting
We merken elkaar niet op, omdat het gordijn er tussen zit
Ik kan niet ontcijferen wie hij is, hoe hij eruit ziet, wat zijn bedoeling is
Het kan zijn dat hij donker haar heeft, maar dat weet ik niet zeker