Winkel (droom)

Samen met Hessel zit ik in de erker in mijn anti-kraakpandje Herengracht 1 Den Haag.
We kijken naar de overkant.
Daar is, waar anders het Platenboefje was, een 'gewone' winkel.
Ze verkopen er leuke spulletjes om cadeau te geven, en deze worden creatief en met zorg ingepakt. Het schijnt dat ik er regelmatig naartoe ga, voor het kopen van cadeautjes.
Ik ken de eigenaar en de verkoopsters dus goed.

Ik heb een A-4 tje van voren en van achteren volgeschreven. Ik weet niet wat de inhoud is.
Wel de aanleiding: de eigenaar en verkoopsters hebben goede daden voor mij verricht.
Het heeft ertoe geleid dat ik weer een stap verder kon klimmen op de maatschappelijke ladder.
Zij hebben mij van iets bewust gemaakt, en daar wil ik hen voor bedanken.

Hessel zegt: "Ga er maar naartoe, breng hun dat papier maar."
Ik aarzel wat, maar Hessel stimuleert mij het wél te doen.
Het is een zomerdag en we zijn van plan om naar het strand te gaan.
Hessel denkt dus praktisch: dit moet even afgehandeld worden en dan hebben we de hele dag nog om naar het strand te gaan
(In de droom hebben we nog geen kinderen).

Ik loop de winkel in.
De eigenaar staat middenin de winkel, tussen de kledingrekken (want er wordt ook kleding verkocht, in natuurlijke materialen en mooie diverse zachte kleuren).
Ik overhandig hem de brief.
Hij legt de brief terzijde.
Met dit gebaar geeft hij aan dat ik hem niet hoef te bedanken, dat het toch wel goed is, dat ik altijd in zijn hart ben. Ik voel me er  wat verlegen bij.
Ik had geloof ik toch wel graag gewild dat hij de brief gelezen had.
Ik probeer mee te gaan in zijn sfeer, maar dat gaat mij allemaal veel te snel.

Hij stond toevallig al met een fotocamera in zijn hand, toen ik binnenkwam (of was dat geen toeval???). Nu staat hij in de startblokken om mij van verschillende kanten te fotograferen en 'in het licht' te zetten. Daar voel ik mij echter veel te verlegen, te aarzelend voor.

Ik ontloop de man en loop door naar de kassa. Daar staat de verkoopster: een forse lange vrouw met lange zwarte 'Sneeuwitje-haren' en een grote boezem. Ik overhandig haar de brief, in de hoop een reactie te krijgen die meer aansluit bij mijn huidige ontwikkeling.
Ze kijkt mij verschrikt aan en zegt: "Houd op met van mij te houden. Ga je best doen om een hekel aan mij te krijgen." Ik schrik vreselijk van haar reactie. In verwarring verlaat ik hals-over-kop de winkel.

Gelukkig kom ik vrij snel over de schrik heen, ook al begrijp ik het totaal niet.
Ik ben over de schrik heen gekomen, omdat ik (zoals in de meeste dromen) ook een overstijgende blik over de situatie heb, en deze situatie zie als een puzzelstukje in het geheel.
Het dringt tot mij door dat we niet in Den Haag zijn, maar gewoon in Oosterhesselen.
Ik ga terug naar mij jeugd en denk bij mezelf goh, had ik dat als kind geweten, dat ik zo in de buurt van het mooie Oosterhesselen zou wonen, met al die idyllische boerderijtjes waar ik als kind zo dol op was.

Als ik dat had geweten, dan was ik er veel eerder naartoe gegaan.


P.S.

De dag na deze droom kijk ik naar de film 'Haar naam was Sarah.'
In deze film komt, in een kort fragment, de Sneeuwitje-mevrouw voor, precies met die volle boezem.