dinsdag 17 juli 2012

Taboe

Ze zegt vijf woorden:

1. dromerig;
2. idealistisch;
3. enthousiast;
4. naïef;
5. goedgelovig.

Ze is 17, 18.

Hij zegt dat ze moet leren de mensen te wantrouwen
Hij zegt dat ze achterdochtig moet worden
Als ze door Amsterdam lopen
zegt hij dat ze niets mag geven aan zwervers - zelfs geen kwartje -
Angstvallig houdt ze haar hand op haar portemonnee
Ze lopen hand in hand door Delft
Ze steken de straat over
Met zijn hand geleidt hij haar zoals je dat bij een hond doet

Woedend is ze
Ze ziet meteen de keerzijde van zijn waakzaamheid
Het is een waakzaamheid van ingehouden angst
Het is een je niet onbevangen overgeven aan het leven
Zo wil zij nooit zijn
Liever dood dan zo te zijn

Een ander zegt dat ze 'gehard' moet worden
dat hij daarom zo bot tegen haar doet
omdat ze gehard moet worden
En ze gelooft het nog ook

Weer een ander zegt dat ze naïef is
en dat naïef gelijk staat aan 'onnozel'
Haar vriendin noemt hij narcistisch
Hij zegt het als ze van Delft naar Kwintsheul fietsen
Ze moet lachen om zijn opmerking
Want ze weet ook heus wel dat ze niet onnozel is
Maar dan liever maar onnozel
dan narcistisch

Weer een ander geeft haar bij het oversteken een klein duwtje op de schouder
Weer die woede
Blijf van me af
Ga je eigen problemen oplossen
Ga je levensangst onderzoeken
en projecteer die niet op mij

Ze is 27
Ze is 37
Ze is 47
Ze is 57
Ze is 67
Ze is 77
Ze is 87

En nog steeds:
dromerig, idealistisch, enthousiast, naïef, goedgelovig
Zie je het voor je, in het verzorgingshuis?

Ze dacht dat het hoorde bij 17, 18
Niet dus
In plaats van minder wordt het alleen maar méér
Hoe kon ze zo naïef zijn?
En toch: maar goed ook
Want stel je voor
dat ze zo'n verzuurde oude dame zou worden
of narcistisch
Nee, dan maar liever dit

En toch staat ze elke keer weer zo verbaasd van zichzelf
Hoe ze er elke keer weer in trapt
zoals een groen jong meisje

Er komt 'iets nieuws' in haar leven
Vol enthousiasme stort zij zich erin
Goh wat mooi wat leuk wat lief
En na een paar maanden denkt ze hé
zo rooskleurig was het nu ook weer niet
Waarom niet op voorhand achterdochtig?
Waarom niet op voorhand wantrouwig?
Nee, dat zit er bij haar niet in

Maar nu eindelijk dan
is die dag aangebroken
waarop ze ten volle inziet

dat dit haar taboe is
dat dit haar verborgen agenda is
dat dit haar blinde vlek is
dat dit de balk in haar oog is

Hoe is het toch in Godsnaam mogelijk
als je zo slim bent en sensitief en ontwikkeld
dat je er dan elke keer toch weer intuint
Maar ach ja
wat een prestatie is het niet
om dat gewoon te erkennen als het hoort erbij
en weer verder te leven
Dát noem ik pas intelligentie!

Hier dan de opsomming van taboe's
met voor het gemak ook nog een paar andere taboe's erbij
We zijn nu toch bezig
dus is het nu of nooit

1. Ze moet zich ervan bewust zijn dat ze het leven nogal eens door een roze bril ziet
2. Haar wisselende stemmingen zou ze met een glimlach moeten omarmen
3. Ze moet meer aandacht besteden aan mooie kleding en op tijd naar de kapper

Maar:

boven alles mag ze toch verdomd blij zijn met deze mooie eigenschappen!!!!!

Tenslotte dan de Loesje van gisteren, die ik eigenlijk wel toepasselijk vind:

"Politici, die hebben van die afgetrainde liegspieren."

(best eigenlijk ook wel weer zielig voor die politici, dat ze zo over één kam geschoren worden)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Strandwandeling

  Het is een regenachtige ochtend in de trein naar Amsterdam Centraal. De deur van de 'persoonlijke huiskamer' - ofwel Eerste Klas c...