Als je denkt aan iemand
Als je schrijft aan iemand
Als je praat tegen iemand
Als je roept tegen iemand
dan kun je dat op zoveel manieren doen
Je kunt
schrijven
bellen
mailen
of schreeuwen naar de andere kant van de straat
of seinen
dat deed ik vroeger met een vriendinnetje
dan gingen we beiden op zolder staan van ons ouderlijk huis
en dan gingen we naar elkaar seinen
Dat was reuze spannend
Als ik bij haar logeerde, dan gingen we midden in de nacht kaas eten
want zij was zo dol op kaas
Maar dat terzijde
Maar met die social media voel ik mij niet echt van deze aarde
Ik vind het zo ontzettend wonderlijk, dat ik het gewoon niet kan geloven
Heb jij dat nou ook?
Dat je zo'n intense band met elkaar kunt opbouwen
Dat je oude gesprekken weer oppakt
zonder dat je elkaar ziet of spreekt of belt of een brief schrijft
Ik vind dat zo wonderlijk
en snap er eigenlijk helemaal niets van
Dat dat kan
Heb jij dat nou ook?
Ik kan er gewoon van in paniek raken - bij wijze van spreken dan -
omdat het meteen zo vertrouwd is
terwijl er op geen enkele manier lijfelijk contact is
niet met elkaar zien of spreken of de hand schudden of horen
Nou ja en dan heb ik het nog niet eens over de vraag wie mijn blogs allemaal lezen
Geen idee
Van een aantal mensen weet ik het wel
Maar het kunnen er meer zijn
Hoe...............spannend.................hoe ga ik daar op reageren?
Nou......................niet
Ik hoef er niet op te reageren
Ik leer het mezelf aan hieraan te wennen
aan die onzekerheid
van wat vindt die ander
en dat het niet erg is als de ander niet reageert
dat wil helemaal nog niets zeggen
Ja, dat heb ik geleerd van facebook
Ik wil altijd gesprekken afmaken, elkaar uit laten spreken, antwoord geven
Met facebook leer ik dat dat helemaal niet altijd hoeft
Dat het heel normaal is als je een vraag stelt en de ander antwoordt niet
Dat dat nog niets hoeft te betekenen
Nou, moet je in het dagelijks leven eens mee aankomen
ben ik meteen aangeslagen
Een aangeslagen sensitiveling zogezegd
Maar met facebook heb ik daar geen last van
Sterker nog:
Die social media zijn voor mij de uitvinding van de eeuw!
Had ik nooit gedacht van mezelf!
Zo tof dat ik al mijn gedachten aan het scherm kan toevertrouwen
in mijn eigen taaltje en met mijn eigen censuurtje
Wel ben ik stiekem nog steeds bang dat ik anderen zou kwetsen
Dat mijn censuurtje toch een verzuurd censuurtje is voor bepaalde mensen
Mensen die denken hé, het kon wel over mij gaan, hé, waarom schrijft ze nou niet aardig
Nou, die mensen die moeten maar proberen daar doorheen te kijken
Want voor mijn idee is het grotendeels zelfspot wat er staat
En die voorbeeldjes van vroeger, ja, die zijn wat uitvergroot
Is dan leuk voor het verhaal
Zo moet je het maar zien
De soep is niet zo heet als ze wordt opgediend
Je ziet het: dit is weer een 'schrijfoefening' voor mij, ofwel:
een oefening in het mij - als schrijver - kwetsbaar willen opstellen
en niemand voor het hoofd willen stoten
als ie - ondanks mijn inzet omtrent bescherming privacy -
zichzelf herkent in een niet zo aardig verhaal
Toch ben ik al een heel stuk verder dan ik ooit had durven dromen
Want ik ga niks 'weggummen'
Ik ga niet denken oh, dat was niet zo mooi geschreven of niet zo aardig
dus dat moet dan maar weg
Nee nee nee
Dan denk ik als het niet boeiend genoeg of niet aardig genoeg is
dan lezen ze het maar niet
Nou ja, en dan tot slot nog iets over het verschijnsel 'chat'
Ik vind dat doodeng
Weet je, ik vind chat zo eng zo eng!
Raar he?
Maar dat komt: non-verbale communicatie ontbreekt totaal
en tevens kun je je zinnen niet even rustig overdenken
Daar voel ik mij zó ongemakkelijk bij!
Dat komt omdat ik altijd uitermate mijn best doe om af te stemmen op de ander
en als ik dan niet de tijd heb mijn zinnen te overdenken
dan roept dat spanning op
Maar het is even ongemakkelijk als dat het 'leuk spannend' is
al is het alleen maar om dat deuntje te horen 'ding!' van 'die ander heeft iets geschreven'
Een eer dat die ander aandacht aan jou besteedt
En dan het spannende: wat zou die ander zeggen?
Maar toch, alles bij elkaar, zou ik gewoon zeggen weg met die chat
we gaan elkaar gewoon nu zien
Koffie of thee?
Melk en suiker?
Oh, heb je gebakjes meegenomen; gezellig!!!!!!!!
Je leest hier alledaagse en persoonlijke verhaaltjes, beelden en gedichten, die terloops naar boven komen borrelen en spontaan opgeschreven worden.
woensdag 18 juli 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Strandwandeling
Het is een regenachtige ochtend in de trein naar Amsterdam Centraal. De deur van de 'persoonlijke huiskamer' - ofwel Eerste Klas c...
-
Esterretjes: Een weblog, die ik sinds januari 2012 nu en dan bijhoud. Het is eigenlijk meer een 'schetsboekje', dan dat het nu...
-
Uit een boekje van begin jaren '90: Gisteren naar het St edelijk Museum in Amsterdam geweest. Schilderijen van o.a. Corneille bewonderd....
-
Het hele jaar door leeg ik afvalemmers. Met veel liefde leeg ik afvalemmers. Je bent zuster of je bent het niet. De zuster doet alles. ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten