zondag 10 augustus 2014

Ruimte

Voor een moment alleen
het meer & ik
de leegte voelend
de leegte tussen mens en wereld
de leegte daar achter de regenboog
de leegte daar achter de horizon
de positieve leegte
takken komen en gaan
ze zullen naar honden gegooid zijn
dat kan niet anders
ik maak deze foto
en hoor echo's van vrouwen te paard
ze kwebbelen wat af
het is heerlijk echo's te horen
dat vind ik altijd heerlijk te horen
je bewust van ruimte
van akoestiek
wel bij de wereld
maar je hoeft er verder niets mee
je hoort alleen echo's
en ze passeren slechts in de verte
daarna zit je weer lekker alleen
nu komt er een hond aangelopen
een Golden Retriever
de hond en ik zijn meteen vrienden
ik vind hem geweldig
hoe blij ie komt aanlopen
van hoera ik mag het water in
hij springt en hij springt
en God wat is ie blij
de man vraagt of ie naast me kan komen zitten
zitten we samen hier op het bankje
de man en ik
is oké
zegt ie goh waar is de wereld, he?
zoveel moois, maar de wereld komt hier niet
ik denk goh, kan ie gedachten lezen
want ik dacht net ook al zoiets
zijn vrouw gooit takken naar de hond
de hond pakt de tak en zit lekker te kauwen
hoe heerlijk
en ik denk wat zou het toch fijn zijn
om een hond te hebben
van kom maar jongen
lekker het water in
dwars door dat water
en moet je dat snuitje zien
en dan weer uitschudden
steeds grotere kringen
in het eerder rimpelloze wateroppervlak
een kring en nog één en nog één
het lijkt wel een mantra
en heen en weer kroelen door het zand
heen en weer terug heen en weer terug
we genieten er zwijgend van
kijk eens nu doet ie dit
kijk eens nu doet ie dat
de vrouw is in het midden komen zitten
in de verte komen mensen aan
hoe 'n prachtig gezicht
hoe hun gestaltes weerspiegelen in het water
ze dragen paars en blauw in schakeringen
en kijk toch eens hoe prachtig
kinderen, jongeren, volwassenen
ze treden ons tegemoet alsof ze ons kennen
goedemorgen of goedemiddag
ja, wat is het eigenlijk?
dat vraagt de jongen zich af
de kleuren van hun gestaltes
die weer terugkomen in dat water
het huppelen van de hond
de weerspiegeling in het water
de hond ziet hun hond
wacht het een tijdje af
en rent er dan als een dolle op af
ze zitten elkaar achterna
in kringetjes
net zoals ik mij zojuist bedacht van dat meer
in kringetjes
en dat het net een mandala is
of eigenlijk een oneindigteken
je weet wel het oneindigteken
dat is een liggende acht
het lijkt ook wel op een brilletje
oneindig in liefde
hoe mooi
en dank je
voor deze mooie zondag
de leegte voelend
de positieve leegte voelend
en dat we oneindig zijn
vergankelijk maar oneindig
oneindig in liefde
oneindig

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Delft

Er ligt een geul tussen Kwintsheul en Delft. Daar, op de plek waar de Middenweg nog gewoon een landweg was, met aan weerszijden de weilanden...