Goud waard

Op het moment
dat ze door het geboortekanaal
naar buiten kwam
kreeg ik een duidelijke boodschap door:
'Nu ben ik nooit meer alleen'.

Het ging er in het geheel niet om
dat ik niet zonder gezelschap kon nee
integendeel
want ik vind zonder gezelschap juist heerlijk
en toch wist ik:
'nu ben ik nooit meer alleen'.

Nooit meer alleen in het anders zijn
Nooit meer alleen in het weirdo zijn
Nooit meer alleen in het ik links waar de anderen rechts gaan en andersom
Nooit meer alleen in het mij willen afzonderen en dat anderen dat niet begrijpen
En dat ik dat dan weer moet uitleggen
En dat ze het dan vervolgens nog méér niet begrijpen
En dat ik dan denk láát maar in Godsnaam en láát me
En dat DAT dus inderdaad eenzaam en alleen kan voelen

Maar dit meisje, zo werd mij gezegd
Dit meisje heeft OOK dit chassis
In dit opzicht lijkt het meisje op haar moeder
In dit opzicht lijkt de moeder op het meisje
en hebben ze elkaar gevonden
in hun vurige en verregaande wens op zichzelf te willen zijn
Geen bemoeienis van anderen te willen

We zitten in de trein
23.30 Uur komen we aan op station Coevorden
Hessel komt ons om 0.00 uur halen
We hebben nog een half uur
Het is nazomer
en niet zo warm meer
Koud eigenlijk

Er is een snackbar
Hebben wij even mazzel
Wist niet dat ie hier zat
Hij is nog open ook
Wij naar binnen

Doodmoe van een voldane dag
As usual gewoon samen met elkaar wat gemijmerd
Alleen iets zeggen als je dat ook wilt
Niks geen opgelegd of wat dan ook
Niks geen socializen

Wij naar binnen in die snackbar

"Zo, ben je naar een feestje geweest?"

(Ze draagt namelijk een grote bolhoed met een pauwenveer, en ik denk oh ja, zoiets valt natuurlijk op, en is voor anderen wel wat apart, maar ik had er zelf al niet meer op gelet, en ik denk nou, ik zeg maar niet tegen die mevrouw dat ze die hoed ook gewoon naar school op doet, en dat dat verder niet verbonden is aan wel of geen feestje)

"Eh ja, nou, ik had een optreden, ergens in Flevoland"

(Het is uiteraard sterk voelbaar dat ook zij ook op dit moment niet bepaald zin heeft om te socializen, en als zeker niet als het bijna middernacht is, na een intensieve dag, waarop zij haar expositie heeft ingericht en 's avonds heeft opgetreden, maar dat ze ook denkt oh, die mevrouw is zo lief en vriendelijk, met zoveel aandacht voor ons, dus ik kan het echt niet maken om zo onvriendelijk tegen haar te doen, dat verdient ze niet, en ze denk ook nou, ik zeg maar 'Flevoland', anders moet ik weer helemaal gaan uitleggen wat Buitenkust is, en dan krijg ik daar weer allerlei vragen over)

"Zijn jullie moeder en dochter? Nou, dat kan je ook niet zien. Wel dus!"

(Superlief natuurlijk, maar we zijn beiden echt te moe om nog een zinnig woord uit te kramen, en we bestellen een papatje, en zij helemaal blij dat ze voor ons die patat kan klaarmaken, en smaakt het wel goed, anders moet je het zeggen hoor, en het is allemaal superlief en goed bedoeld, maar wij willen zo heel graag NIET socializen, maar ja, niet iedereen is zo goed in het lezen van non-verbaal gedrag)

We zitten aan het tafeltje
Met uitzicht op het uitgestorven treinspoor
Op tafel hele schattige paarse kunstbloemetjes
en een waxinelichtjeshouder zonder kaarsje

Ik stel mij Kerst voor
Over een paar maanden alweer
Dat hier dan kerstversiering zal zijn
en dat de waxinelichtjeshouder dan gevuld zal zijn
met een echt brandend kaarsje

En dat dan een moeder en een dochter de snackbar binnenlopen
en dat ze zegt dat die moeder en die dochter zo op elkaar lijken
en vraagt of ze naar een feestje zijn geweest

En dat zo de seizoenen verstrijken
en dat sommige dingen niet meer veranderen
en dat dat wel wat heeft

Dat heeft wel wat
En zulke mensen zijn goud waard
Zo'n vrouw van zo'n snackbar is goud waard
En dat wij dan net even geen zin hebben in socializen
dat is niet haar probleem

Ze is goud waard
Want zonder mensen zoals zij
zou de wereld er heel anders uitzien
Ze maakt het verschil

En of