vrijdag 30 mei 2014

Hij zei

Het waren weer een paar minuten
en de tranen rolden over mijn wangen
Het was
alsof ik kon huilen op commando
en hoe blij was ik daar niet mee
denkend aan de jaren
waarin het woord 'huilen' niet meer leek te bestaan

Hij zei dat ik er klaar voor was
andere mensen metafysisch tot steun te zijn
maar dat ik hiermee wel moest voldoen aan de voorwaarde
om metafysisch de steun aan te nemen
van de ander die mij dolgraag wilde steunen
maar die niet dicht genoeg bij mij kon komen
omdat ik het afhield
uit angst

Hij zei
dat de tijd van angst voorbij was
definitief voorbij was
en dat er nu een tijd was aangebroken
dat ik alleen nog maar anderen mocht gaan helpen
- metafysisch weliswaar -
en dat vond ik prettig
want dan hoefde ik niet eindeloos bezoekjes te brengen
en kon ik gewoon blijven mijmeren in de natuur en op het bankje
en kon ik gewoon heel veel tijd en ruimte voor natuur nemen
- dat wat ik zo broodhard nodig heb om steeds weer op te laden -
en dat ik dit alles mocht doen in vrijheid

Dat ik dit alles mocht doen in vrijheid
dat was misschien nog wel zijn grootste cadeau
Het juk definitief achter mij gelaten
74 jaar na dato........

Hij lachte mij toe
en zei het is goed zo
ben trots op je meisje
dat zei ie
maar trots is ie altijd geweest
oh ja
dat begon al in '68.......

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Delft

Er ligt een geul tussen Kwintsheul en Delft. Daar, op de plek waar de Middenweg nog gewoon een landweg was, met aan weerszijden de weilanden...