Hier volgen teksten
waarvan het nooit de bedoeling was dat ze onthuld zouden worden.
Maar ach, wat maakt het uit;
we schrijven immers inmiddels 23 jaar later.
Moet kunnen.
Alle teksten zijn letterlijk overgenomen / samengevoegd.
De teksten zijn overgenomen uit een natuurdagboek van Marjolein Bastin.
Luistert en huivert:
januari 1989:
"Je zei:
Ik wilde dat ik niet meer wou."
februari 1989:
"Dit boekje is niet 'leuk'
zoals je misschien had verwacht
maar ik voel me ook niet 'leuk'
Dus waarom zou ik dan 'leuk' doen?
"Gisteren verdween de zon plotseling in het niet
Vandaag zegt zij ons langzaam en waardig gedag"
maart 1989:
"Je werkt in het ziekenhuis en jíj loopt daar gezond rond.
'n Gezonde toet, prachtig haar, jong, lief, onbevangen.
Je treurt om de onrechtvaardigheid.
Want kijk eens naar de doodzieke mensen.
Je probeert te kijken
over barrières van dementie, hospitalisatie, medicalisering, generatiekloof.
Je probeert te kijken naar die mens
ook al is dat verrekte moeilijk."
"Ik wil communiceren
zonder mensen om mij heen
Ik bel iemand op
en wacht totdat zij weer ophangt."
april 1989:
"Koninginnedag: Peter is lief."
mei 1989:
"Het is 8 uur..
Alles is mogelijk.
Ik woon op een eiland
in mijn eigen kamer
Wat beleef ik mijn muziek intens
Ik zal er altijd wel van onder de indruk zijn
Ik houd van mijn eigen echtheid
Het leven: men praat er zoveel over
Doe ik het wel goed?"
"Katja:
'Volgens mij heeft Esther zelfs in de gevangenis de grootste lol met zichzelf.'
Ze gaf mij ook complimenten over mijn uiterlijke schoonheid
maar dit was haar grootste compliment."
"Ik droomde dat ik een examen engels moest maken.
De opgaven waren gemakkelijk; ik kon ze zo maken.
Ik kon mij echter niet concentreren, en liet mij afleiden door andere mensen.
Ik werd steeds zenuwachtiger.
Ik kon nog herexamen doen, maar dat zou mijn laatste kans zijn.
Ik werd gek bij dat idee en kreeg het examen niet op tijd af.
Een lieve meneer stelde mij gerust, zei dat het allemaal wel goed zou komen.
Hij maakte mij duidelijk dat ik meer kwaliteiten had dan ik zelf dacht te hebben."
(droom gebaseerd op waarheid)
"24 mei 1989: word ik bestolen van mijn illusie?"
"Toen ze bij de bar stond om drankjes voor ons beiden te halen, dacht ik plotseling:
'Jezus, ik houd van die griet.'
(Katja)"
juni 1989:
"Zwakzinnigen zijn zwak van zinnen en sterk van emoties
De maatschappij is zwak van emoties en sterk van zinnen
Zodoende kunnen wij leren van elkaar als gelijkgezinden."
"De bomen van het geluk gingen aan haar voorbij.
Eens zullen de toppen van de bomen reiken tot aan de hemel
De bomen in het dal zullen zijn als rotsen in de branding
en zij zal steeds terugkeren tot de onuitputtelijke kracht
van haar tranendal."
"Wanneer leer ik leven?"
"Ik woon in een tranendal
Dat is mijn droomwereld en mijn thuis
Daarom ben ik nooit thuis."
"Hé, wie ben jij
die zich zomaar laat vallen
die haar koffie maar naar binnen laat glijden?
Hé, wie ben jij
die ligt te schreeuwen en te schrapen
zonder te zeggen of je pijn hebt?
Hé, wie ben jij
die zichzelf bezeert zonder te zeggen waarom?
Nooit weet ik of ik goed genoeg voor jullie zorg.
Ik denk er maar niet teveel bij na......."
juli 1989:
"Liefde is voor geen enkele reden vatbaar."
"In de verte loopt het spoor naar mijn vriendje;
het spoor dat ik heb uitgewist."
"Het brood van de bakker
de melk van de melkboer
de warmte van een vriend
Maar wij hebben ons zelf
eigenlijk nog harder nodig
Ik ben een voorwaarde
voor mijn bestaan."
augustus 1989:
"Als ik kijk naar de zee
die voortdurend kabbelt tegen de rotsen
Dan voel ik de vrijheid
als het water door mijn lichaam stromen."
"Het meest waardevolle dat een mens kan bereiken
is de bewustwording en acceptatie van het onbereikbare."
"Vanmiddag vroeg ik mij af of ik ooit nog wel uit die droom zou komen."
"Slechts het gevoel kent de schoonheid van de ervaring."
"De toekomst is een verrassing."
september 1989:
"Ik kan mij voorstellen dat mensen die een zo eng 'perfecte' indruk maken
een arm gevoelsleven hebben en 's nachts in hun kussen liggen te bijten."
"Toen ik in de Samariakloof liep dacht ik: er is zoveel méér dan hem."
"Mijn belangrijkste eigenschap is mijn streefkracht.
Ik zal mijn naambordje in stand houden."
15 september 1989:
"Waar ben je? Je bent weg. Weg uit mijn leven. Voorgoed. Ik huil!"
"Op het ritme van mijn lievelingsmuziek
maken mijn breipennen de ster in de trui.
De muziek stopt en de breipennen tikken verder
De ster wordt groter en groter."
"De bloedende wond die jij maakte
wordt gestelpt door jouw mooie woorden
Ik zoek naar een weg om jou de hand te reiken
Maar ik besef dat slechts mijn hand de giftigste is."
oktober 1989:
"Dat meisje in de separeer
die wanhopige ogen
en ik
die niet weet hoe wat waar waarom."
november 1989:
"Als je plompverloren op straat loopt met je ziel onder je arm
en een voorbijganger legt een hand op je schouder
Het geluk dat je ervaart is het effect van die hand op je schouder
Dit is slechts mogelijk in de context van je droeve gemoedstoestand."
december 1989:
"Ik schiet een kogel door de tijd
verdrink in mijn verlangens
De vlam danst
in de wind van de muziek."
"Hai Lenny,
Mooie jongen
met haren zo zwart
als de kolen van de haard
Met ogen zo blauw
als de zomerse hemel
Verdrink niet
in je water van woorden
Woorden die duiden op iets
dat niet met woorden is te verklaren
zoals mijn woorden
die zomaar uit de hemel vallen
omdat ik vrolijk ben
en niet weet waarom."
"Ik wil communiceren
zonder mensen om mij heen
Ik bel iemand op
en wacht totdat zij weer ophangt."
waarvan het nooit de bedoeling was dat ze onthuld zouden worden.
Maar ach, wat maakt het uit;
we schrijven immers inmiddels 23 jaar later.
Moet kunnen.
Alle teksten zijn letterlijk overgenomen / samengevoegd.
De teksten zijn overgenomen uit een natuurdagboek van Marjolein Bastin.
Luistert en huivert:
januari 1989:
"Je zei:
Ik wilde dat ik niet meer wou."
februari 1989:
"Dit boekje is niet 'leuk'
zoals je misschien had verwacht
maar ik voel me ook niet 'leuk'
Dus waarom zou ik dan 'leuk' doen?
"Gisteren verdween de zon plotseling in het niet
Vandaag zegt zij ons langzaam en waardig gedag"
maart 1989:
"Je werkt in het ziekenhuis en jíj loopt daar gezond rond.
'n Gezonde toet, prachtig haar, jong, lief, onbevangen.
Je treurt om de onrechtvaardigheid.
Want kijk eens naar de doodzieke mensen.
Je probeert te kijken
over barrières van dementie, hospitalisatie, medicalisering, generatiekloof.
Je probeert te kijken naar die mens
ook al is dat verrekte moeilijk."
"Ik wil communiceren
zonder mensen om mij heen
Ik bel iemand op
en wacht totdat zij weer ophangt."
april 1989:
"Koninginnedag: Peter is lief."
mei 1989:
"Het is 8 uur..
Alles is mogelijk.
Ik woon op een eiland
in mijn eigen kamer
Wat beleef ik mijn muziek intens
Ik zal er altijd wel van onder de indruk zijn
Ik houd van mijn eigen echtheid
Het leven: men praat er zoveel over
Doe ik het wel goed?"
"Katja:
'Volgens mij heeft Esther zelfs in de gevangenis de grootste lol met zichzelf.'
Ze gaf mij ook complimenten over mijn uiterlijke schoonheid
maar dit was haar grootste compliment."
"Ik droomde dat ik een examen engels moest maken.
De opgaven waren gemakkelijk; ik kon ze zo maken.
Ik kon mij echter niet concentreren, en liet mij afleiden door andere mensen.
Ik werd steeds zenuwachtiger.
Ik kon nog herexamen doen, maar dat zou mijn laatste kans zijn.
Ik werd gek bij dat idee en kreeg het examen niet op tijd af.
Een lieve meneer stelde mij gerust, zei dat het allemaal wel goed zou komen.
Hij maakte mij duidelijk dat ik meer kwaliteiten had dan ik zelf dacht te hebben."
(droom gebaseerd op waarheid)
"24 mei 1989: word ik bestolen van mijn illusie?"
"Toen ze bij de bar stond om drankjes voor ons beiden te halen, dacht ik plotseling:
'Jezus, ik houd van die griet.'
(Katja)"
juni 1989:
"Zwakzinnigen zijn zwak van zinnen en sterk van emoties
De maatschappij is zwak van emoties en sterk van zinnen
Zodoende kunnen wij leren van elkaar als gelijkgezinden."
"De bomen van het geluk gingen aan haar voorbij.
Eens zullen de toppen van de bomen reiken tot aan de hemel
De bomen in het dal zullen zijn als rotsen in de branding
en zij zal steeds terugkeren tot de onuitputtelijke kracht
van haar tranendal."
"Wanneer leer ik leven?"
"Ik woon in een tranendal
Dat is mijn droomwereld en mijn thuis
Daarom ben ik nooit thuis."
"Hé, wie ben jij
die zich zomaar laat vallen
die haar koffie maar naar binnen laat glijden?
Hé, wie ben jij
die ligt te schreeuwen en te schrapen
zonder te zeggen of je pijn hebt?
Hé, wie ben jij
die zichzelf bezeert zonder te zeggen waarom?
Nooit weet ik of ik goed genoeg voor jullie zorg.
Ik denk er maar niet teveel bij na......."
juli 1989:
"Liefde is voor geen enkele reden vatbaar."
"In de verte loopt het spoor naar mijn vriendje;
het spoor dat ik heb uitgewist."
"Het brood van de bakker
de melk van de melkboer
de warmte van een vriend
Maar wij hebben ons zelf
eigenlijk nog harder nodig
Ik ben een voorwaarde
voor mijn bestaan."
augustus 1989:
"Als ik kijk naar de zee
die voortdurend kabbelt tegen de rotsen
Dan voel ik de vrijheid
als het water door mijn lichaam stromen."
"Het meest waardevolle dat een mens kan bereiken
is de bewustwording en acceptatie van het onbereikbare."
"Vanmiddag vroeg ik mij af of ik ooit nog wel uit die droom zou komen."
"Slechts het gevoel kent de schoonheid van de ervaring."
"De toekomst is een verrassing."
september 1989:
"Ik kan mij voorstellen dat mensen die een zo eng 'perfecte' indruk maken
een arm gevoelsleven hebben en 's nachts in hun kussen liggen te bijten."
"Toen ik in de Samariakloof liep dacht ik: er is zoveel méér dan hem."
"Mijn belangrijkste eigenschap is mijn streefkracht.
Ik zal mijn naambordje in stand houden."
15 september 1989:
"Waar ben je? Je bent weg. Weg uit mijn leven. Voorgoed. Ik huil!"
"Op het ritme van mijn lievelingsmuziek
maken mijn breipennen de ster in de trui.
De muziek stopt en de breipennen tikken verder
De ster wordt groter en groter."
"De bloedende wond die jij maakte
wordt gestelpt door jouw mooie woorden
Ik zoek naar een weg om jou de hand te reiken
Maar ik besef dat slechts mijn hand de giftigste is."
oktober 1989:
"Dat meisje in de separeer
die wanhopige ogen
en ik
die niet weet hoe wat waar waarom."
november 1989:
"Als je plompverloren op straat loopt met je ziel onder je arm
en een voorbijganger legt een hand op je schouder
Het geluk dat je ervaart is het effect van die hand op je schouder
Dit is slechts mogelijk in de context van je droeve gemoedstoestand."
december 1989:
"Ik schiet een kogel door de tijd
verdrink in mijn verlangens
De vlam danst
in de wind van de muziek."
"Hai Lenny,
Mooie jongen
met haren zo zwart
als de kolen van de haard
Met ogen zo blauw
als de zomerse hemel
Verdrink niet
in je water van woorden
Woorden die duiden op iets
dat niet met woorden is te verklaren
zoals mijn woorden
die zomaar uit de hemel vallen
omdat ik vrolijk ben
en niet weet waarom."
"Ik wil communiceren
zonder mensen om mij heen
Ik bel iemand op
en wacht totdat zij weer ophangt."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten