Self-made

We ontmoeten de man

in de druivenkas.

Hij begroet moeder Anna met drie zoenen

Zij stelt mij, haar dochter, voor aan de man.

De man geeft mij een ferme hand

en bestudeert mij met een geinteresseerde blik.

Mam geeft de toelichting:

"Ze is mijn dochter

ze woont helemaal in Drenthe."

"Oh,"

zegt de man

"mis je je moeder dan helemaal niet?"

Eh denk ik, wat moet ik antwoorden?

In een paar seconden

flitst de film van mijn leven aan mij voorbij.

Reeds als kind had ik het:

ik hou van mama

maar ik wil het zelf doen:

zelf doen zelf doen zelf doen.

'Self-made'

Ik vind dat zo'n mooi woord:

self-made

Ik kijk naar de man en ik antwoord:

"Nee, ik mis mijn moeder niet

want ik schrijf verhaaltjes;

verhaaltjes van vroeger."

De man kijkt mij niet begrijpend aan.

Ik besef dat dit een raar antwoord is.

Maar het is wel een eerlijk antwoord.

"Ja,

zegt moeder Anna,

"pas maar op: straks schrijft ze dit verhaal ook op."

Ik vraag of de man met mama op de foto wil.

Hij zegt ja, maar ik zie dat hij nee wil.

De man wil niet op de foto.

Dat wil ik natuurlijk respecteren.

Mama wil wel op de foto.

Hier dan de foto en de tekst:

het bewijs

dat ik het liefst een leven leid

als observator aan de zijlijn

als verkapte journalist

(wat ik overigens niet ben van beroep)

met respect voor privacy

en bovenal

als stille genieter.

Genietend van mam:

75 jaar geworden

en wat een beauty!