"If I were a swan, I'd be gone.
If I were a train, I'd be late.
And if I were a good man,
I'd talk with you
More often than I do.
If I were to sleep, I could dream.
If I were afraid, I could hide.
If I go insane, please don't put
your wires in my brain.
If I were the moon, I'd be cool.
If I were a rule, I would bend.
If I were a good man, I'd understand
The spaces between friends.
If I were alone, I would cry.
And if I were with you, I'd be home and dry
And if I go insane,
Will you still let me join in with the game?"
Gisteren plaatste mijn lieve dochter Amber deze song op haar prikbord van facebook.
Onze voorliefde voor Pink Floyd blijkt erfelijk te zijn.
Geheel los van mij, staat ook bij haar Pink Floyd als nummer één op het lijstje.
Ik besloot de songtekst op te zoeken en 'te ontleden'.
Ik heb zinnen onderstreept die mij het meest aanspreken.
Hier een toelichting:
"Als ik een zwaan was, zou ik weg zijn."
Ik lees momenteel een boek van Hans Knibbe, over de niet ontdekte Boeddha-kwaliteit.
Hij gebruikt de metafoor van het sprookje van het Lelijke Jonge Eendje:
we dwingen onszelf een 'goed eendje' te zijn,
maar we realiseren ons niet dat we eigenlijk een zwaan zijn.
De ander zegt dit tegen jou: jij bent zo onzeker, maar je realiseert je niet hoe bijzonder je bent, vroeger niet en nu niet.
Het resultaat is een schokeffect: plotseling, na al die jaren een goed eendje te willen zijn, kijk je in de spiegeling van het water en zie je de zwaan, omdat die ander het tegen je gezegd heeft.
Je voelt je zielsgelukkig, maar de overgang is nog te groot, je bent nog niet klaar om 'weg te gaan', mee te vliegen met de andere zwanen.
Vroeg of laat zal dit moment zich wel aandienen.
"If I were a good man, I'd understand the spaces between friends"
Ooit heb ik eens ergens gelezen dat 'afscheid kunnen nemen' de ultieme uiting van liefde is:
de ander los kunnen laten, de ander zijn of haar ontwikkeling gunnen op zijn of haar eigen manier, zonder daarin te willen betuttelen of bedisselen. Je ziet het heel duidelijk bij stervende mensen: het komt nogal eens voor dat de stervende de laatste adem uitblaast op het moment dat de partner net even een ommetje maakt voor wat frisse lucht.
Afscheid nemen brengt de grootst mogelijke zielepijn teweeg, en tegelijkertijd is het een heldendaad, vertrouwend op de natuurlijke loop van het leven, die vroeg of laat voor een hereniging zal zorgen.
"Als ik een goed mens was, dan zou ik de ruimte tussen vrienden begrijpen."
De tekst zegt: je bent een goed mens, als je werkelijk begrijpt waarom de ruimte tussen vrienden zo noodzakelijk is, om hun eigen leven te leiden, om hun eigen processen te kunnen doorlopen.
"If I go insane, will you still let me join in with the game?"
Deze tekst komt het meest binnen en is precies de reden waarom ik al 30 jaar een trouwe fan ben van Pink Floyd: 'ik voel me anders dan anderen, ik wil mij zo graag spiegelen aan anderen, maar het lijkt wel alsof ik er niet bij hoor, alsof de verschillen te groot zijn.'
In de muziek en de teksten van Pink Floyd vond ik precies diezelfde zoektocht, en dat is nooit meer verdwenen (zie ook blog 'huisplaat'). Het is niet zozeer de angst om daadwerkelijk 'gek' te worden, alswel meer de angst om 'gek gevonden te worden'. Precies die angst maakt, dat je jarenlang het 'goede eendje' wilt worden en niet weet dat je de zwaan bent. Er zijn immers geen andere zwanen om je aan te spiegelen! Dus wat je steeds ongemerkt aan de anderen vraagt: als ik in jouw ogen gek doe of gek ben, hoor ik er dan toch nog steeds wel bij?
Het is een ongelooflijk eenzaam proces wat je doorloopt. Maar vergeet niet dat anderen een vergelijkbare zoektocht doorlopen, dat we allemáál het Lelijke Jonge Eendje zijn dat op een dag ontdekt dat hij eigenlijk een zwaan is! Maar: niet eerder dan dat we de moed hebben kunnen opbrengen om aan de gang te gaan met onze eigen levensvragen, hoe moeilijk ook!
Daarom:
Ik heb er mateloze bewondering voor als mensen hun werkelijke gevoelens durven te uiten, júist als ze het risico lopen om gekwetst te worden. Als je die moed hebt kunnen opbrengen, realiseer je je pas dat expressie noodzakelijk is om een gelukkig leven te leiden. Pas dan ben je bereid om water bij de wijn te doen: oké, ik voel me gekwetst, ik voel de pijn, maar het 'op tafel leggen van mijn zieleroerselen' brengt mij wel verder, en dat is mij toch veel méér waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten