Het is woensdagochtend 10 uur
Ik wacht op de bus naar Groningen
- Zoals altijd - in gedachten bij de bushalte
Gedachten dwalen af
Gedachten van 'mede-wachtenden' dwalen af
Met zijn allen
gezellig
in gedachten verzonken
De één checkt telefoon
De ander kijkt of de 300 er al aankomt
De volgende luistert naar muziek
Ik ben ongeduldig
wil dat de bus snel komt
Echter
in plaats van de bus
komt daar een schoonmaakkarretje aanrijden
Schoonmaakkarretje stopt
op de plaats
waar de bus hoort te stoppen
Irritant
Wat heb ik met een schoonmaakkarretje te maken
Schoonmaakkarretje laat zwaailicht aan
Schoonmaakkarretje laat motor stationair draaien
Irritant
Mateloos irritant
Er stapt een man uit
- hij zal minstens 60 jaar zijn -
- hij draagt zo'n opvallend fluoriserend 'aan de weg jackje'-
- hij heeft een grijper in zijn hand -
- zo'n grijper die de cliënten in de thuiszorg ook hebben -
- handig -
- kun je dingen oprapen die je hebt laten vallen -
Maar deze man
van 60 jaar of ouder
met een onverschillig en vermoeid gezicht
deze man
raapt ook wel dingen op
maar altijd dingen van anderen
dingen die anderen hebben laten vallen
maar niet per ongeluk laten vallen
maar achteloos hebben achtergelaten op straat
zo van kan mij het schelen
er is wel een prullenbak maar nou en
Vaak zijn het mensen, jonger dan deze man
die hun rotzooi achterlaten op straat
- om welke reden dan ook -
Dus deze man
met vermoeide blik in de ogen
die zich slepend vooruit beweegt
deze man
ruimt de rommel op
van de jongere generatie
en het is een gebed zonder einde
Want:
- over een paar uur ligt er weer nét zoveel rommel
- kan ie weer opnieuw beginnen
- het milieu wordt er niet beter van
- want hoe langer hij daar staat te grijpen
- hoe langer de motor van schoonmaakkarretje stationair draait
- dus hoppa, weer een flinke dosis luchtvervuiling
- en zo is het water naar de zee dragen
- het ene is opgeruimd en het volgende dient zich alweer aan
Wat grijpt mij nu zo aan in dit verhaal?
- Wij, als passagiers, kijken toe hoe de man slepend zijn werk verricht
- Wij blijven gewoon stoïcijns voor ons uit kijken
- Het zou denigrerend zijn om te zeggen 'meneer, zal ik u even helpen?'
- Dat zeg je ook niet tegen de conducteur in de trein: zal ik u even helpen?
- Die meneer is wellicht blij dat hij dit werk doet
- Rookt straks gezellig een shaggie met zijn collega's
- Gebak erbij
En toch zie ik het met lede ogen aan:
- die treurige hondenogen
- die onverschilligheid in zijn bewegingen
- de moeite die hij moet doen om één papierpropje te 'grijpen'
- een papierpropje dat zo achteloos op straat is achtergelaten
- zo van 'kan 't schelen'
Vervolgens gaat hij over tot het legen van de prullenbakken
Nu merk ik aan mezelf dat ik weer rustig word
Nu heb ik niet meer de behoefte om de man te helpen
Hoe komt dat?
Omdat prullenbakken legen gewoon werk is
Prullenbakken legen: dat is ook onderdeel van míjn werk
Daar draai je bij wijze van spreken je hand niet voor om
Zelfs als een prullenbak legen fysiek véél zwaarder is dan een propje papier oprapen
dan nóg doe je dat tien keer liever dan propjes van straat grijpen
Waarom?
Wel, het raakt mij
dat deze man van ouder dan 60
straatpropjes moet grijpen
terwijl die straatpropjes
gewoon in de prullenbakken thuishoren
Het is een blijk van geen respect hebben voor deze man
als je je straatpropjes gewoon maar achteloos achter je laat liggen
en niet even de moeite neemt
om ze in de prullenbak te gooien
Tot zover neem ik het op voor de man
die nu allang
een shaggie zit te draaien
bij zijn tweede kopje koffie
in rood plastic bekertje
gebak erbij
Maar dat stationair draaien van die motor
daar moeten we het toch nog maar eens over hebben
Dat onderwerp moeten we maar eens even aansnijden
samen met het gebak
Ja
Na een tijdje arriveert bus 300 in Groningen
Ik stap uit, loop naar de brug, richting Groninger museum
en ik zweer je-
daar 'loopt de man weer'
- deze keer deponeert hij propjes met de grijper in een vuilniszak-
- maakt een praatje met een voorbijganger -
Het is precies zo'n man
Vergelijkbare gezichtsuitdrukking
Vergelijkbare bewegingen
Alleen
deze man is jonger
kijkt vrolijker
Gelukkig maar
Zo kan het dus ook
Je leest hier alledaagse en persoonlijke verhaaltjes, beelden en gedichten, die terloops naar boven komen borrelen en spontaan opgeschreven worden.
vrijdag 21 december 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Strandwandeling
Het is een regenachtige ochtend in de trein naar Amsterdam Centraal. De deur van de 'persoonlijke huiskamer' - ofwel Eerste Klas c...
-
Esterretjes: Een weblog, die ik sinds januari 2012 nu en dan bijhoud. Het is eigenlijk meer een 'schetsboekje', dan dat het nu...
-
Uit een boekje van begin jaren '90: Gisteren naar het St edelijk Museum in Amsterdam geweest. Schilderijen van o.a. Corneille bewonderd....
-
Het hele jaar door leeg ik afvalemmers. Met veel liefde leeg ik afvalemmers. Je bent zuster of je bent het niet. De zuster doet alles. ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten