Zolder (droom)

Met een groep mensen werkte ik op een kantoor. We gingen lunchen en ik vroeg of ik de deur moest afsluiten. Ja, dat was wel beter, want dat deden ze normaal gesproken ook. Daar concludeerde ik uit dat ik er blijkbaar nog maar pas werkte. Een collega keek verbaasd hoe ik mijn grijze poncho om mij heen sloeg. Ik zag haar kijken en ik zei ja, die neem ik maar mee naar de kantine, dan heb ik het niet zo koud. Het was een licht kantoor, maar de deur leidde naar een smalle donkere gang, naar de bredere centrale gang, die weer uitmondde op een soort groot, vrolijk, licht winkelcentrum, maar dat hadden we nog niet bereikt. Ik bevond mij in vriendelijk, lachend gezelschap, zonder verborgen agenda's, precies goed.

In een ander fragment werd ik benaderd door een blije stagiaire. Ze bedankte mij uitgebreid voor de duidelijke opdrachten die ik haar gegeven had en zei dat ze er zoveel van geleerd had, dat het allemaal zo goed gelukt was. Ze was een stagiaire in de zorg, maar zou ook een stagiaire in een andere beroepsrichting kunnen zijn, bijvoorbeeld techniek of horeca.
Ik reageerde verbaasd, want ik begeleidde haar wel, maar de opdrachten kwamen van de docent van school. Daar reageerde zij weer verbaasd op, want zij vond dat ik niet alleen praktijkopleider was, maar ook de docent van school. Ik vertegenwoordigde alles wat zij nodig had op het gebied van opleiden! Ik kon het bijna niet geloven, probeerde de nuance uit te leggen, maar zij bleef bij haar standpunt.

In een volgend fragment was ik op weg naar de zolder van het kantorenpand. Het bleek dat we op kamp waren met een grote groep studenten. Op de zolder lagen luchtbedden en slaapzakken. Er lag ook nog een student te slapen. Ik voelde nu weer de heerlijke energie van zich ontwikkelende studenten en dat ik daar een kleine bijdrage aan mocht leveren. Het bleek dat ik de enige was die de sleutel van de zolder had, en ook dat het 'mijn zolder' was.
De slapende student kon ik zelf ook wel zijn. Ik genoot van haar, want ze zag er zo sereen, puur, onbeschadigd uit. Alsof ze net geboren was, terwijl ze toch al zo'n jaar of 20 was. Ik was zo gelukkig, want ik bevond mij op mijn zolder met mijn specifieke kennis en ervaring, die van niemand anders was, heel uniek, maar ook heel kwetsbaar, en daarom had ik er voorgaande jaren nooit bij gekund of bij gedurfd. Nu was ik daar dan eindelijk, had ik de sleutel gevonden en kon ik mij klaarmaken voor de volgende stap.