Na verloop van tijd komen er steeds meer nieuwe dingen omhoog.
Als je maar vaak genoeg schrijft, dan komt er steeds vaker een moment waarop je zegt oh ja, dit nog en oh ja, dat nog. Althans, zo gaat het bij mij. Loop over van enthousiasme. Zal ook wel zo blijven denk ik. Nou. Ik heb dus nog het India-boekje, van mijn India-reis in 1993. Lang geleden ja, maar leuke verhaaltjes in een multomapje, met plaatjes erbij geplakt. Leuk om die ook om te zetten in blogs, niet? Ben benieuwd, hoor ik de lezer denken. Oké. Zit eraan te komen dus. Nou en verder. Ik heb hele multomappen vol met dromenverslagen. Die ga ik een keer laten inbinden bij de Printer. Dan heb je een soort readers. Readers met waardevolle informatie; zeer waardevolle informatie. Grappig om terug te lezen, en te kijken of bepaalde dromen ook voorspellend zijn geweest. Het zijn periodes, waarin ik elke nacht mij droom onthoud en opschrijf. Dan weer hele periodes niet. Het zijn altijd een soort van mini-romans. Ik droom altijd mooi, licht, helder, ja, bijna sprookjesachtig (hoe kan het ook anders). En als het niet zo is, dan is de afloop sowieso altijd goed. Heerlijk, niet? Ik ben ook nogal dwangmatig. Elke bladzijde het liefst niet langer dan een A-4. Elke droom begint met 'droom', dan de data, dan de beschrijving. Altijd evenveel spaties overslaan. Dat is mijn structuur. Als anderen teveel in een negatief daglicht komen, dan bescherm ik de privacy, door geen namen te noemen. Heb ze altijd voor mezelf gehouden, die dromen. Oh wacht, even de fluitketel afzetten. Ja, ben ik weer. Even een kopje koffie. Opschenk. Doen wij altijd. Nou goed. Vandaag de dag op tv. Maar dat terzijde. Goed. Die dromen. Ja, ik ga ze nu dan ook delen. Best wel een beetje spannend. Toch ga ik het doen. Steeds een stapje verder. Geniet ik ook heel erg van.
Als je maar vaak genoeg schrijft, dan komt er steeds vaker een moment waarop je zegt oh ja, dit nog en oh ja, dat nog. Althans, zo gaat het bij mij. Loop over van enthousiasme. Zal ook wel zo blijven denk ik. Nou. Ik heb dus nog het India-boekje, van mijn India-reis in 1993. Lang geleden ja, maar leuke verhaaltjes in een multomapje, met plaatjes erbij geplakt. Leuk om die ook om te zetten in blogs, niet? Ben benieuwd, hoor ik de lezer denken. Oké. Zit eraan te komen dus. Nou en verder. Ik heb hele multomappen vol met dromenverslagen. Die ga ik een keer laten inbinden bij de Printer. Dan heb je een soort readers. Readers met waardevolle informatie; zeer waardevolle informatie. Grappig om terug te lezen, en te kijken of bepaalde dromen ook voorspellend zijn geweest. Het zijn periodes, waarin ik elke nacht mij droom onthoud en opschrijf. Dan weer hele periodes niet. Het zijn altijd een soort van mini-romans. Ik droom altijd mooi, licht, helder, ja, bijna sprookjesachtig (hoe kan het ook anders). En als het niet zo is, dan is de afloop sowieso altijd goed. Heerlijk, niet? Ik ben ook nogal dwangmatig. Elke bladzijde het liefst niet langer dan een A-4. Elke droom begint met 'droom', dan de data, dan de beschrijving. Altijd evenveel spaties overslaan. Dat is mijn structuur. Als anderen teveel in een negatief daglicht komen, dan bescherm ik de privacy, door geen namen te noemen. Heb ze altijd voor mezelf gehouden, die dromen. Oh wacht, even de fluitketel afzetten. Ja, ben ik weer. Even een kopje koffie. Opschenk. Doen wij altijd. Nou goed. Vandaag de dag op tv. Maar dat terzijde. Goed. Die dromen. Ja, ik ga ze nu dan ook delen. Best wel een beetje spannend. Toch ga ik het doen. Steeds een stapje verder. Geniet ik ook heel erg van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten