Pokerface

Hier dan even een blogje over 'zienswijzen'.
Waarom?
Nou ja, omdat ik er nogal eens tegenaan loop dat 'de maatschappij' verwacht dat je 'hard en zakelijk' moet zijn, en ik daar niet in denk te geloven.
Ik zeg bewust 'niet in denk te geloven', omdat ik mij bewust ben van het roze-bril-verhaal.
Eerste grote liefde had het destijds over 'zalvende sprookjes'.
Hij zei dat ik geloofde in 'zalvende sprookjes'.
Dat vind ik mooi gezegd.
Destijds vond ik dat niet - natuurlijk.
En ja - hij had gelijk.
Maar gelukkig - ik leef nog - ondanks mijn geloof in zalvende sprookjes.
Of misschien wel dank zíj?
Vriendje daarna zei dat hij zo bot deed, omdat ik 'gehard' zou moeten worden.
Oké, dus dat deed ie voor mij!?!?
Destijds geloofde ik nog in zalvende sprookjes, dus geloofde ik wat hij zei.
Maar troost je, lief 'vriendje daarna', want het is mij nooit gelukt om 'gehard' te worden.
En ja - wellicht had hij gelijk, ondanks de ongelukkige woordkeuze -
Maar gelukkig - ik leef nog - ondanks dat ik nooit  'gehard' ben en dat ook nooit zal worden.
Toch bekruipt mij nu ook een soort van 'spiegelgedachte':
was ik niet de spiegel van de ander?
Of - liever gezegd - ben ik niet de spiegel van de ander?
Natúúrlijk Ester, ieder mens is de spiegel van de ander.
Oké, dus de (zogenaamd) stoere, sterke, alternatieve, andersdenkende liefdes zaten er niet op te wachten om zich door mij te laten spiegelen.
Dus hadden zij genoeg opmerkingen in de koker, om als dekmantel te gebruiken.
Ha ha, even lekker stoken hoor, verder niets aan de hand, leven & laten leven.
Maar goed, waar hadden we het over.
Zienswijzen.
Hieronder nog een toelichting op het bovenstaande:

Vincent van Gogh:
"Het menselijk leven heeft veel overeenkomsten met de tekenkunst.
Het gehele perspectief verandert met de positie van het oog, en hangt niet af van het onderwerp, maar van de man die ernaar kijkt."

Dan nu een gebeurtenis die 'de maatschappij' symboliseert
(en in het verhaal van Vincent: de al beroemde kunstenaars, die hem destijds de grond in trapten en dachten dat ze alles maar tegen hem konden zeggen):

Voorjaar 2001
Werkzaam in de ouderenpsychiatrie
Ze voelt zich onheus bejegend door collega, en gaat bij haar verhaal halen.
Collega zegt het volgende:
"Jij bent niet geschikt voor de psychiatrie."
"Waarom dan niet, volgens jou?"
"Jij hebt geen pokerface."
(Oh, bedankt voor het compliment, denkt ze bij zichzelf, en loopt toch ook teleurgesteld weer weg, verdrietig omdat er in zo'n sfeer moet worden 'samengewerkt').

Vervolgens nu een gebeurtenis die symboliseert hoe ik als mens ben, en hoe ik altijd & overal wil zijn, wellicht niet gehard, en wellicht nog altijd gelovend in zalvende sprookjes, maar wel gewoon en echt hoe ik ben en hoe ik altijd wil zijn en hoe ik ook altijd zál zijn.

November 2012
Het is koud buiten.
Echtgenoot heeft last van de kou.
"Maar gelukkig heb jij geen last van de kou.", zegt hij.
"Ik hou niet alleen van jou om wie jij bent,
ik hou ook van jou vanwege jouw uitstraling van menselijke warmte."

Het is zo gewoon
Zo alledaags
Zo triviaal
Zo terloops

Maar onderstreep het
koester het
omarm het
als je zulke woorden hoort

Zulke woorden
zijn méér waard
dan al het geld in de wereld!!!!!!!!