zaterdag 13 oktober 2012

Zwarte auto (droom)

 
(Het thema 'rijkdom' en 'geluk' houdt mij overdag bezig; ik maak mij zorgen om de toenemende hebzucht in de maatschappij, die ertoe leidt dat mensen nooit tevreden zijn, hetgeen er weer toe leidt dat bronnen uitgeput raken, en dan!?)

Midden in de nacht, tegen het ochtendgloren, schrik ik wakker, of wellicht dróóm ik dat ik wakker schrik? Ik droom dat ik rechtop in bed ga zitten, heel plotseling, na een rustige nacht geslapen te hebben. Ik droom dat ik hardop de volgende zin zeg:

"Je kunt wel een dure auto willen hebben,

maar als de benzine op is, dan heb je er niets aan."

Ik schrik van mijn eigen rigoureuze uitspraak, en zie een zwarte auto voor mij, die ik niet eens zou willen hebben. De droom gaat dan ook niet over mijzelf.
Het maakt mij verdrietig dat men met hebzucht zijn doel voorbij schiet.
Het is nooit nooit genoeg, en heb je dan eindelijk waar je altijd van gedroomd hebt (een dure glimmende zwarte auto) dan is er nergens ter wereld meer benzine te krijgen, omdat alle voorraden geplunderd zijn, dus daar sta je dan met je goede gedrag.

Ik kijk terug op hetgeen ik die nacht nog méér gedroomd heb.
Ik droomde dat ik 'jaren-70' oranje/bruine cirkels schilderde, net zoals overdag op schilderles. In de droom maak ik de gekleurde cirkels om mensen 'die dat nodig hebben', namelijk de mensen die ernstig leiden onder hebzucht. Met de cirkels leg ik een beschermlaag aan. Het vertelt mij dat mijn hobby, namelijk het verzamelen van 'oude jaren-70-meuk' in ere hersteld wordt, en dat mijn zogenaamde 'meuk' juist van onschatbare waarde wordt, en alleen maar in waarde zal toenemen.
Het kost heel veel moeite en heel veel cirkels en heel veel jaren, maar beetje bij beetje lukt het mij toch om een bijdrage te leveren aan het bestrijden van hebzucht, al is het dan maar een druppel op een gloeiende plaat.

Het houdt mij bezig: de onschatbare herinnering en het moment van geluk, dat een klein dingetje van de Kringloopwinkel jou kan bezorgen, en dat in vergelijking met een te nieuwe koude stalen ros waar zo onnoemelijk veel euro's aan verspild zijn en waar je zo totaal niets bij voelt en waar je zo totaal geen momenten van geluk bij krijgt, behalve dan het comfort op de weg, tja, kwestie van smaak misschien ook wel.............

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Strandwandeling

  Het is een regenachtige ochtend in de trein naar Amsterdam Centraal. De deur van de 'persoonlijke huiskamer' - ofwel Eerste Klas c...