Partir

Sinds wij onze reis naar Parijs geboekt hebben, heb ik steeds een Frans zinnetje in mijn hoofd waar ik een blog over wil schrijven:

"Partir, c'est mourir une peu."

Nu moet het er dan maar eens van komen;
die blog bedoel ik
Nee, ik bedoel niet dat ik zelf ook vertrek ofzo
Dat lijkt dan meteen weer zo dramatisch
Hoewel

Is het niet zo dat we allemáál elke dág een beetje vertrekken?
We nemen immers elke avond weer afscheid van de dag
We nemen afscheid van de dag die nooit meer terugkomt
We komen elke dag een stukje dichter bij onze dood

Eng?
Welnee
Realiteit?
Precies
Realiteit

We zijn ook ooit geboren, weet je nog?
We zijn ook ooit 'uit het onbekende' gekomen
Dat we dat voor het gemak niet even vergeten
Want ooit gaan we weer terug naar 'dat onbekende'
Daar zal een ieder van ons mee moeten dealen
En dan maar liever meteen
dan als puntje bij paaltje komt
Want als puntje bij paaltje komt
dan heb je wel andere dingen aan je hoofd
Dus

Dat is het aller aller aller prachtigste wat er bestaat
Dat komt van het Boeddhisme
Dat de Boeddha kijkt naar spelende kinderen
Dat zijn geluk en zijn verdriet compleet samenvallen
Dat hij optimaal geniet van de spelende kinderen
Dat hij tegelijkertijd weet dat ook dit weer voorbij gaat
Dat hij daarom verdrietig is, ook al weet hij van vergankelijkheid

Weet je daar kan ik gewoon om huilen
Weet je daar kan ik gewoon om huilen
Ik kan er om huilen omdat ik het zo mooi vind
Ik zie het voor me die spelende kinderen
- hoe mooi -
Ik zie het voor me die zuivere liefdevolle Boeddha
- hoe mooi -
Ik zie het voor me hoe hem de tranen over de wangen rollen
Tranen van verdriet
Tranen van geluk
- hoe mooi -
Dat is het leven
Als iets het leven is, dan is dat het
Dan is dat het weet je

Op een dag dringt het tot je door dat alles en iedereen vergankelijk is
Ik koos ervoor om verpleegkundige te worden en dus heb ik geen studie Nederlands gevolgd en dus heb ik niet aan de Kunstakademie gezeten
Dat is heel definitief: ik deed het één dus kon ik niet het andere óók doen
Ik ging in het noorden wonen dus kon ik niet ook in het zuiden wonen
Ik heb het geluk gehad om dierbare mensen te mogen ontmoeten of weer terug te vinden of het contact in een nieuw jasje te gieten en dat omarm ik
Maar ik ben ook dierbare mensen misgelopen want je kunt niet alles en iedereen blijven ontmoeten zeggen ze dan en als ik dan in de als-dan modus schiet dan kom ik er never nooit uit dus dat moet ik niet doen het loopt zoals het loopt maar toch

Maar toch
Maar toch

Dat is het misschien, wat het zo ingewikkeld maakt
Ik had ze niet willen missen, die dierbare mensen
Ik wil sowieso niets van het leven missen
Maar ja dat kan natuurlijk niet
Je kunt best lid zijn van tien tijdschriften maar dan moet je niet moeilijk gaan zitten te doen dat je ze niet allemaal kunt lezen want daar kon je op wachten dat kon iedere Jan met de Pet op zijn klompen aanvoelen

Maar toch
Maar toch

Ik wil die persoon zeggen dat hij zo bijzonder is, ik wil dat bloemetje plukken, ik wil die foto maken, ik wil 's nachts niet slapen omdat ik van de prachtige maan wil genieten, ik wil die en die nog even een kaartje schrijven, ik wil alles en iedereen omarmen en het liefst wil ik geen keuzes maken omdat het leven zo mooi is

Ik wil alles en iedereen omarmen

Ik wil alles en iedereen omarmen

Maar zou ik dat doen, dan zou ik mezelf verstopt raken
als was ik een klein fijn teer bloemetje in een gigantisch groot geurend veldboeket

Oké, gedicht, lijkt me zo:

Ik wil alles en iedereen omarmen
Ik verzamel bloemen om mij heen
Grote en kleine
Ik verzamel bloemen om mij heen
Kom maar, je kunt er nog wel bij

Maar zou ik dat doen
Zou ik
- dag in dag uit -
alles en iedereen omarmen
dan zou ik mezelf verstopt raken

Ik zou mezelf verstopt raken
als was ik een klein fijn teer bloemetje
in een gigantisch groot
geurend veldboeket

Dat is toch eigenlijk ook leuk bedacht:
'mezelf verstopt raken'

Teruglezend, word ik een beetje weemoedig van dit gedicht
Of mismoedig; is dat ook een woord?
Ja, ik heb het even opgezocht in het woordenboek:
mismoedig betekent mistroostig
Oké dan

Ik voel me ook wel een beetje zoals Boeddha zich voelde
bij die spelende kinderen
Het is wel een prettige manier van mistroostig zijn
Bijna van kijk mij toch eens mistroostig zijn
Maar wat ik toch eigenlijk uiteindelijk zo geweldig vind aan mijn schrijverij
dat is dat ik niets over het hoofd zie en alles moet worden aangepakt en met de haren erbij gesleurd worden en kan het niet eens wat minder en moet ze weer van onder tot boven en van achteren naar voren en van links naar rechts
Maar wat er dan uiteindelijk uit komt dat is dat je zegt oké ik word er mistroostig van maar ik heb het er toch allemaal maar weer uit gegooid en er ook nog een aangenaam te lezen blog van gemaakt ja je had het ook voor je kunnen houden maar dat heb je lang genoeg gedaan dus dat doen we niet meer

Daarom zeg ik

Schrijven is zo helend, zo heilzaam
Ga het niet therapeutiseren, daar ben ik allergisch voor
Maar blijf gewoon lekker luchtig schrijven
En al schrijvend merk je he, ik voel me tien kilo lichter
Wat zou ik dat leuk vinden
Met een groepje jongeren creatief schrijven
het niveau van de Nederlandse taal opvijzelen
Op zo'n manier bijdragen aan het onderwijs
en er ondertussen voor waken
dat men van zijn hart geen moordkuil maakt

Lijkt me overigens ook een manier om te bezuinigen op de gezondheidszorg

Om terug te komen bij het begin:

"Partir
c'est mourir une peu"

Ik ga mij richten op het beroepsonderwijs
Ik zal de uitvoerende zorg moeten gaan verlaten
Want je kan niet het één en het ander zoals gezegd
Het zal een beetje sterven zijn
Maar dat beetje sterven dat doen we sowieso
dus dan maar liever zelf regisseren
door te zeggen oké dat niet meer
zodat ik dat andere volop ruimte kan geven

"Dag uitvoerende zorg
Ik zal je missen
- heel erg -
maar ik zal een goed woordje voor je doen
in het onderwijs
Ik zal al mijn ervaringen in de uitvoerende zorg koesteren
en overdragen op de volgende generatie."

Partir
c'est mourir
une peu

Maar ik heb het ervoor over
De ander loslaten om verder te groeien
De ander groeit verder
Jij groeit verder

Een mooiere uiting van liefde bestaat er niet
De andere persoon, de andere keuze, de andere ervaring, het alternatief loslaten om verder te groeien: dat is de kunst en de grote uitdaging van het leven

Het mooie leven
Het lieve leven
Lief leven
Leven lief!!!!!!!!!