Zuster met de vlecht

Het is het najaar van 1988
Twee jaren student op de hbo-v heb ik reeds achter de rug
Twee jaren 'nog veilig' de theorie
Nu dan echt de praktijk in
Nu gaat het dan echt gebeuren

Ik loop stage in het verpleeghuis
Ze dragen hier allemaal een witte jurk
Daar overheen een wollen vestje
Daaronder Birckenstocksandalen
Het stoot me op de één of andere manier af
Dat cultuurtje

Ik wil er zijn voor de mensen
Ik wil er zijn met de mensen
Mijn liefde voor deze mensen is heel puur en oprecht
En ik bén er voor hen, oh ja
Maar ja
ik heb het toch te doen met die andere dames
Die dames
in witte jurk
met wollen vestje
in Birckenstocks

De outfit an sich
dat is het probleem niet
Wat de outfit representeert ja
dat is dus WEL het probleem
De manier waarop deze dames met de mensen omgaan

- ze praten net iets te hard;
- ze kijken de mensen niet aan;
- ze lijken te draaien op productie, in plaats van op zorg;
- ze hebben voor iedere bewoner een soort standaard manier van omgaan;
- ze lijken helemaal niet geraakt te zijn door het wel en wee van de bewoner;
- ze roken onverschillig hun sigaret, en ik heb helemaal niets met roken

Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan
Mijn God
wat voel ik mij ongelukkig
in mijn witte jurk
en wollen vestje
met Birckenstocks
tussen deze dames

We zitten aan een grote tafel
We drinken 'gezellig' koffie met de bewoners
Ik zit naast een oude dame
Het is een mooie, statige dame, met een scherpe tong
Ze is wel oud, en behoorlijk in de war
Ik heb de opdracht gekregen om haar te stimuleren met drinken
Ze drinkt namelijk erg weinig op een dag

'Eh, mevrouw, wilt u nog een slokje nemen van uw melk?'

Er volgt een gespannen stilte
Ik voel de geladenheid van de vrouw, en word er bang van
Ze draait zich half naar mij om
Ze spaart de woorden op, en ik verman mij
Dan zegt ze:

'JIJ!?

Jij zit de hele dag alleen maar te roken

en mooi te wezen

met je vlechie in je nek!'